Yaþlanýnca biriktirdiðini sanýyor insan. . . biriktirdiklerini görmek için geriye döndüðünde nedense lise aþklarýný anlatýr buluyor kendini. Arada geçen zamanda biriktiremediklerini buluyor içinde ansýzýn. Aðlama krizlerine bata çýka kahve fallarý baktýrýyor,sonra acýklý filmlerde mendillere sümkürüyor aþký. Burnundan çýkýyor sevgi ! Göremediklerini burnuna sokuyor iþte o mendil. . iþte orada. . yeþil yeþil. . Liseden kalma aþký bekler buluyor insan kendini soluksuz geçen o zamanda. Soluksuz,ard arda,koþtura koþtura geçen zamanda dilimleniyor yüreði,anlarýn hapsinde kalýyor düþleri ve anýlarý biriktirip aðlayýp,yas tutarak harcýyor mendilleri,kötü gün omuzlarýný. içinde parçalanan insaný unutuveriyor. An oluyor,geçiyor,geliyor,gidiyor. . . deniyor ya! Halbuki an bekliyor.

Etkilendiði Yazarlar:
Ahmet Haþim,Ümit Yaþar Oðuzcan,Sezen Aksu, çeþitli yabancý rock gruplarý (Metallica,Police,Deep purple...)