Evin her köþesinde eskiyen eþyalar gibi eskir takvimler de..
Her takvim kader dýþý zamanlarý saklar içinde..
Bir kader dýþý zaman daha..
Tam ortasýndayým..
Ne varým ne de yok..
Sesimi duymuyorum ben bile..
Kalbim tüm ritimsizliðiyle çarpýyor,
Ellerim titriyor tüm bitimsizliðiyle..
Sonu yazýlmamýþ bir hikayenin içinde kaybolmuþum,
Yetmiyor notalarý vurmak yüzüme..
Uyanamýyorum derin uykumdan,
Koparýlmasý unutulmuþ takvim yapraklarý birikiyor içimde..
Ve biliyorum artýk;
Adýmsýzmýþýz, adsýzmýþýz, emsalsizken masalsýz kalmýþýz...
Týpký nükseden bir yara..
Þimdi devrilmiþ kum saatleri gibiyiz,
Akmýyor içimizden yine zaman..
Düðüm düðüm bir kaç kum, saatin dar boðazýnda,
Dar boðazýmda düðüm düðüm bir kaç yudum..
Takvimsiz rüyalara dalýyoruz ..
Akmýyor yine zaman..
Ve aðýr aðýr kayboluyor boþlukta
Bir cinaslý cenaze ve bir yaðmur adam..