Ağla kalbim!
Hıçkırıklara boğulsun bedenim.
Göz yaşlarımın kaynağı kurusun.
Sevdayı bıraktık batan gemide!

Şimdi hüzün kaplı bulut kümesi başım.
Gelecek, umutsuzca çırpınan karada balık.
Düşler, ulaşılamayan ufuktaki kara parçası!

Bir kelebek ömrü, yaşam zamanı;
Üzüntü, kederler, günlük sevinçler...
Kendini kandırmaya devam et,
Yaşam denen tiyatro sahnesinde!

Ağla kalbim!
Ölmüş anam babam için,
Körelmiş duygularımla tüm aşklarıma...
Seslensem mazime;
Mektup yazsam geleceğime,
Düzelirmiydi yazgım?
Artan sıkıntılarım,
Gelmeyin duvarlar üstüme!

Karanlıktan aydınlığa çıkarmı çilem,
Gündüzler kısalmakta, geceler uzarken?
Dostlar ararmı, resimlerden fırlarmı bilmem,
Tam onlara ihtiyacım varken?!

Ağla kalbim!
Umutsuz bir aşkın son feryadı.
Beklenenle, bekleyenlerin kaderine ağla!
Aşkın gözyaşları,
Zümrüdü Anka kuşu gibi,
Belki senide iyileştirir;
Belki küllerinden yeniden doğarda,
Hayatı yeniden yaşarsın!