Sonrose.II



Sen gittin,
zalim bir þüphe býraktýn geride,
kýrýlgan aynalarýn akislerinde.

Ne varsa eskiye dair
sokak arkalarýnda,
hani can etine öldüresiye, kinlenerek
diþ geçirdiðim
hayatýn baldýrlarýndan o kan lekesi,
týpký çocukluðumda
ayný kinle, ki týpa týp buna benzer,
kanýna girmiþtim kýrlangýçlarýn
bir sapan taþýnda,
damla damla düþtü
çok zaman sonra yeniden að(s) ýna gözlerimin.

Ve bu yüzden,
kiremit çatýlý evlerin duvar aralýklarýnda
korkuyla büyür yavru serçeler.
Kinlendim öfkelendim yeniden,
toz kaldýrdým tarla kuþlarýnýn ardýndan,
gülleri silkeledim,
yaprak döktüm...

sen gittin.
meðer haklýymýþ annem,
'yuvalarýný daðýtma,sonra...'derdi.
çok sonra farkettim.
Þimdi her gece uykularýmda,
bir sapan taþýnda vururlar beni,
yavru serçelerin gözleri önünde.

sen gittin,meðer
beni huysuz günlerimden
gerisin geriye döndüren,
aðrýyan yanlarýma,
gidiþinin armaðanýymýþ
içimde kurumuþ gözeleri yeþerten
göz yaþý!
bildim!
...

Deðilmi ki,
merhametle yoðurmuþ bizi Tanrý'nýn elleri!
Sen gitsen de ben,
bir mümin kadar müsterihim