Kravatlı adamın kül kedisine anlattığıdır;
Sende artan, bende azalıp da sana geçendir!
Sen sırrını büyütürken;
ben, cam kırıklarına yapışan tenimin bıraktığı mecralarda yüzüyordum.
Şimdi masalın köşküne girip görkemli tahtına otur da kapında kul eyle beni.

Kül kedisinin kravatlı adama cevabıdır;
Sende azalan, beslediğin örümceğin ağına sarıp götürdüğüdür!
Sen süngüler taktıkça ardında durduğun kapılara, yüzün bir kat daha solmakta.
Şimdi masalın dışında kalıp da antik bir heykelin gizinde arama beni…

Kravatını söküp atan adamın kül kedisine yakarışıdır;
Florina! Çarmıha ger, alnıma erkenden gelip sinen yılların ayak izlerini,
Yüzüleyim tahtının önünde de ışığınla giydir beni, sar beni.
Sonra da cennetine alıp yasaklarınla yor beni.

Kül kedisinin cevabı sırra kademdir!