GECE HÜZÜN DOÐURURKEN
ÞEHRÝN KAYA KALPLÝ KUPA KIZI
NEFESÝNÝ BEDENÝME ÜFÜRÜP
ÖMRÜMDEN ÖMÜR ALDIN

L /

özlemiþim açken sigara içmeyi
içip/ve kahve bulanýklýðýný /tüttürmeyi

hüzün þarap gibi ayýk býrakmýyor

üç günüm kaldý gitmek için sonra
hicri yaþlanacaðým
matarama su koymadan geliyorum
/serabýn yeter/
bekle sen mor elbiseli kadýn

gözlerinde firkatin kamçýlý izleri var

adýný unutmak için balyoz indir düþlerime
ellerin dert görmesin

güneþ ne zaman saltanatýný kutladý ki içimde

E /

önceleri gemiler tüter gelirdi
ruhsatsýz yolcusu olmak istediðim
bilmedim prangalar vurulacaðýný
yosun tutmuþ limanlarda ayaðýma

falakaya baþlýyor
þehrin þakisi
deniz feneri

zaman ayrýlýðý yavaþ yavaþ emziriyor
istasyon bekliyor suskunluðumu

ada yolcusu kalmasýn
ellerimle ilan ediyorum

Y /

yalan deðil
benim iþçi bedenim
saçýna direniþim
bir kibrit çöpünde yanýp
gözlerimi topraða býrakýþým.
kanýmý kanýna cilveli katýþým

suyu yakan ateþtir ayn þin ve kaf
rengi nedir?
kimse bilmez


lacivert mor deðildir
en uzun gece kimdir?

gözlerin hangi davayý güdüyor
kimi avuçlarýnda saklýyorsun
kaç yýldýzýn çobanýsýn

uza boyu boyuna kollarýma sen
kalýcý sevinçler doður yataðýma
zaman peyda olmadan ayrýlýða

L /

serseri duruþu var ikindinin
gün yoruldu taþýmaktan cenazeyi
bu pusula güneye çölün güneþine iz
sýzý damlýyor ululardan
aynaya bakýnca gözlerim kýrýlýyor

býrakalým Afrodit n/Efes/te kalsýn
Mýsýr Cleopatra’nýn
þehir martýlarýn yari olsun
ben kýzýl renkli sonbaharlara göçüyorum

Süleyman’ýn rüzgarý uçursun beni
sen güneyime iniyorsun

ada gümüþ bir yakamoz dalgalara ýþýyan
yansýyan bir hüzündür sesim

su birikintisi
ýþýðýn gölgesi indiði kaldýrýmlarda
kaçýncý sardunyasýn
akmayan sularda

beyaz yaþ/a/maklý nymphea
merhaba

A /

gece hüzün doðururken
þehrin taþ kalplisi
nefesini bedenime üfürüp
ömrümden gün aldýn

‘Oysa en güzel cümlelerim senindi
Yazgýmý ellere verene deðin’

rýzkýmý toplamadan kalktým su yataðýmdan
rahmet yaðýyordu topraða
bu sabah fakir uyandý gözlerim

yoksun o/dam/da

gitme
gitme/m






Mehmet Türkmen