Korkunç bir ayindi gençliğim
Ölü doğan günlerin
Yoksul sabahlarında
Kravatımla asardım
İçimdeki serseriyi aynalarda
O zamanlarda haz etmezdim beklemekten
Bulduğumla yetinir
Rast geleni yaşardım
Çok geç öğrendim
Kaçmanın
Ve koşmanın ayrımını
İhtimal bu yüzdendir
Canım Kızım
Galiba hiç adam olamadım

Kuşkusuz ki sıradan
Olsun
İki öğüt sana Babandan :

I.
Aziz bir sır gibi
Vakur ve duru ol her zaman
Çakıp duran şimşeklere
Ve sığ çığlıklara heves etme
Sakıncalı bir fısıltı gibi
Pusu kur kalabalıklarda
Bırak
Kim ne istiyorsa ona inansın
Unutma Güzel Kızım
Sadece
Düşleyebildiğin kadarını yaşarsın

II.
Acılarımıza can veren
Anılarımızdır
Büyütüp emziren ise düşlerimiz
Korkma
Ölüm sadece dünde gerçektir
Yaşıyorsan yoktur
Ve ölmüşsen eğer
Artık sen de geçmişsindir