Karanlýðýn prensesi ve onun pençesi... O kadar büyük eli var ki, týrnaklarýyla bir zemine sýkýþtýrsa beni, parmaklýklara hapsolduðumu düþünebilirim. Sahte bir cazibesi var yalnýz kaldýðýmda beni ona baðlayan, zaten bu yüzden prenses diyorum ya ona. Merkezkaç kuvveti olan zaman ardýmdan itelerken, geleceðe korkulu adýmlar atmaya devam ediyorum. Keskin bir uçuruma sürüklendiðimi hissediyorum. Aslýnda korkmuyorum. Korktuðum tek þey, uçurumun ucunda karþýma neyin çýkacaðýný bilememek. Belirsizlik beni korkutan. Neden bu kadar kolay karamsar olabiliyorum?..
   Karamsarlýðý siyah temsil ediyor. Siyah bir renk deðil mi? Evet. Öyleyse beyaz da bir renk. Peki o zaman iyimserliðin rengine neden inanmýyorum, neden bunu hiçbir yerde göremiyorum? Galiba benim hayatýmda hava karanlýklaþalý çok oldu ve hala sabah olmasýný bekliyorum. Bahsettiðim beyaz ise, gökyüzünde parýldamaya çalýþan birkaç yýldýzdan baþka bir þey deðil. Bu aydýnlýk yýldýzlar ne yolumu aydýnlatabiliyor yerli yerince ne de ‘sabah olmasa da olur’ dedirtebiliyorlar. Acaba bu gecelerde çiçekler açýyor mudur?..
   Belki de tek sorun güven. Bilsem ki uçuruma atladýðýmda prensesin avuç içine düþeceðim, arkamý dönüp býrakýrým kendimi, düþünmeden. Gözümü korkutan pençeleri, keskin týrnaklarý… Önyargýlý olmuþum güneþi görmeyeli galiba, dýþ görünüþlere göre güven derecesini minimuma indirmiþim. Ama sadece korktuðumdan… Bir tebessümünü görsem prensesin yüzünde, dudaklarýnýn arasýndan süzülse aydýnlýðýn sihirli sözleri. Ve elleri arasýna alýp okþasa bu kadar zor olmazdý belki de onu kabullenmek. Ama tek yapabildiði acý vermek. Zamanýn önüne itilmiþim ve sanki önünde sürüklendiðini hissediyorum, çýrýlçýplakmýþ gibi. Daha hýzlý sürüklese keþke. Belki daha fazla acý çekmeden ölürüm; hem ben hem de o kurtulur… Unuttuðum bir þey var galiba; belirsizlikten korktuðum. Ya bunlarýn hepsi bir plansa ve öldüðümde de orada bekliyorsa prenses?...
   Ne anlamý kalýyor ki o zaman, karanlýða teslim olmanýn? Ýnatçý olmalýyým… Savaþmalýyým… En azýndan onun elinden olmamalý sonum. Kendim vermeliyim. Ben seçmeliyim. Karanlýða hizmetin sonu geldi artýk. Çýkar onlarý ve giy senin için diktiðim elbiseleri, zamanýn önünde bir çýrpýda çek kurtar hadi. Hem prenseslere beyaz daha çok yakýþýr, deðil mi?