Sevgilerin yaþanmamýþlýðý geride,
Gözlerin donukluðu ýslanmýþ…
Ne hoþçakal niyetine, eller sallandý;
Ne buruk tebessümle,
Elveda diyebildi dudaklar…
Örtün þimdi üstüme,
Cismimi sýmsýký saracak topraðý.

Yarým kalan hikayeler,
Gizlenecek ayrýntýlar vardý oysa.
Dünyanýn çekilmeyen tarafý bu,
Birden terk etmek yok mu?
Ahh…elden ne gelir ?
Ben de eklenirim geçen kervana,
Serviler altýnda yýllar yaþlanýr
Çok mu…

Ýsimsiz bir mezar taþý baþucuma,
Ve birkaç kýrmýzý gül dikilsin,
Dikensiz…
Güller ; yarelenmiþ yüreðime,
Kökleriyle aþký sunsun…
Yapraðýný döksün usul usul
Topraðýma dokunsun…

Kimsesizler gibi yaþadým…
Kimsesizler gibi öldüm…
Kalabalýklar içinde yalnýz,
Sevginin yanýbaþýnda;
Alelacele gömüldüm.

Müjdat ER