BEKLEYİŞ
Herkes tutturmuş türküsünü “Bayram” diyordu.
Bayram,bayram,bayram,…

Bayram neydi acaba?Nasıl bir duygu yumağıydı hiç tatmamıştım tadını.Ben hiç bayramı yaşamadım ki.

Yıllar oldu babam gideli ama daha dün gibi gözümün önünde başını öne eğip gidişi.Bu gidiş başka gidiş dedi:
“Gidip de dönmemek var
Gelip de görmemek var.”dedi.

Eğildi boynu bakamadı annemin yüzüne.Bakarsa eğer dayanamazdı biliyordu çünkü yıllar olmuş anneme olan sevdası yüreğine düşeli.
Sonra toparladı kendini ve
“Ümitsizlik yok.” Dedi.
“Duanı eksik etme emi,”
Sessizce süzüldü sabahın alacalı karanlığında.Annem arkasından yaşlı gözlerle su serpti,topraktan yardım istedi ayakta kalabilmek için ama ne gezer.Çaresiz yığıldı yere.Dakikalar sonra kardeşimin yükselen sesiyle irkildi ve yönünü çevirdi eve artık ayrılmışlardı,babam bizi bırakıp gitmişti kardeşlerini desteğe…

Evde sessizlik kol geziyordu.Herkes bir suçun cezası kesilmişte boğazına asılmış gibi sessizdi,çıt çıkmıyordu

Yeni yeni konuşmayı söken kardeşim ”baba” dedi.
Baban gelecek yavrum,baban gelecek…Titrek sesiyle döküldü dudaklarından sessizliğin ortasına.Bende içimde irktiğim bütün sorularımı sıralayacaktım ama bıçak açmıyordu ağzımı.
Neden sonra…Annem çorba içelim oğlum dedi ve başladım sorularımı boncuk gibi dizmeye peş peşe…

--Babam nereye gitti?
--Niye gitti?
--Gittiği yer nerede?
--Ne zaman gelecek?..
Tek tek cevap bekliyordum bu suallerime…
Ve başladı yaşlı gözlerle konuşmaya

--Kore’ye…
--Kardeşlerine yardıma…
--Bilmiyorum oğul…
--Onu da bilmiyorum oğul…

Sanki içinde yanan alevler dışa yansımış,gözleri kan çanağına dönmüştü…

Kaşığı çorbaya giriyor-çıkıyordu boş boş…
Anlamsız anlamsız odada göz gezdiriyor,sanki geçmişe özlem duyuyor gibiydi…

Bir hafta,on gün,bir ay derken babam gideli yıllar olmuştu…Ara ara bize yazıyor hep iyi olduğundan bahis açıyordu.

Annem çamaşır yıkarken beyaz bir zarf gelmiş…
Annemin okuması yok ki…

Memet! bak oğul babandan gelmiş, oku hele… dedi gözleri gülerek.
Sessizce okudum canlar dayanmaz buna dedim.Nasıl enkaza çevirirdim gözleri gülen anamın mutluluğunu ama çaresiz okudum.
“Can,bugün yüreğime kor düştü.Sanki beni ötelere çağırıyorlar.Üryamda gördüm beni kefenlemişler ey can!...
Can yoldaşım,eğer ben gelemezsem yanına,çocuklar önce Yaratan’a sonra sana emanet.
Hakkını helâl et!”demiş,bitirmiş.

Gül yüzlü,gözleri gülen anam bir anda kan çanağına dönen gözlerle çömeldi yere…
Oğul dedi bastı beni bağrına…

Günler sonra muhtar geldi

Can alıcı gibi vurdu,vurdu kapıya…
Kardeşim çıktı,annen yok mu?dedi.

İçeri doğru akan ses annemi fırlattı yerinden ve koştu uçarcasına kapıya…

“Başın sağ olsun.”

Yıkıldı bitti annem.
Ümitli bekleyişi son buldu pencerelerde.Her gece pencere kenarına ilişir ve saatlerce dışarıyı seyre dalardı.
Yine bir gece içten içe dudaklarından döküldü dertli dertli

Bu gece baş başayız yalnızlığım ve ben
Seni beklemekteyiz pencerede
Gelip-gidenlere bakıyoruz
Acaba yollar sevdiklerinden mi ayırıyor
Yoksa sevdiklerine mi götürüyor
Önümüz bayram
Belki içleri burkulmasın
Yüzleri gülsün diye
Sevdalıları kavuşturuyordur yollar
Gidenler sevdiklerine gidiyordur belki

Baş başayız yalnızlığım ve ben
Bekliyoruz işte öylesine
Bu bekleyiş ümitsizce
Bu bekleyiş umutsuzca
Bu bekleyiş başka bekleyiş
Bu bekleyiş yolu gözlenenin gelmeyeceğini bilerek beklemek
Bu bekleyiş;sızılı,umutsuz,ümitsiz,…
Bu bekleyiş gözyaşlarıyla bekleyiş

Gözü yaşlı annem yıllarını pencere kenarlarında geçirerek akları düşürdü kömür karası saçlarının arasına…
Önümüz bayram ve ben nasıl bayram ederdim.Benim bayramım bayramların en güzeli olacak,benim bayramım benim öldüğüm gün olacak…

Benim bayramım babamla kavuştuğum,kucaklaştığım zaman olacak…