Yakılası bir ton eşya var evimde..
Sana göndermeye utandığım sahte kağıtta buruk fantezilerim..
Kaçıncı sigara?
Bilmiyorum..saymadım..
Artık söndürülen izmaritleri uçak yapıp kül tablasıyla gönderiyorum..
İçinden geçilen..
Geçildiğinde içilen
Şehirlere..
Yakılası bir ton yiyecek midenden artık..
Artık ‘söz vermiştin’ deme bana..
Dağınıklığım korkutmaya başladı zaten..
Şimdi annem arasa ıssız bir yalan söyler ,
Sonra gider buzdolabından paslanmış kolon yolarımı çıkartırım..
Bayılmış ruhuma iyi gelen..
Gelenlere hoş geldiniz diyen vakur edamla..
Yok ettim..
Farkında mısın bilmiyorum..
Ellerimi yıkamıyorum artık..
Kirliliği beyazın kızlığını bozanlarda aramıyorum..
Bitirdim..nasıl yitirdiysem masum şeytanlığımı..
Karşımda duran hiçbir eşyaya sen diyemiyorum..
Kapağın kenarı solmuş altın rengi..
Açıldı açılacak sarhoş belleri..
Tutsan düşecek tutmasan yakarışlarda..
Ne yapmak istersen orda duruyor..
İçine atılan fakir yiyecekler..
Kodoş sahtekarlığında yüz buluyor..
Dışından bakanlara dil çıkarır..
Bilir..
Kendini bilen bir kendidir bir de dengi..