FÝLÝSTÝN – KANAVÝÇELÝ KEFEN-


Ben Filistin’im ;
Mescid-i Aksa’nýn güle sevdalandýðý yerden,
Bakmayýn paletler altýnda can verdiðime
Badem gözlümle her sabah helalleþtiðime…
Habib-i Edib’in kokusu sinemde ,
Kulaðýmda kiþnemeleri küheylanlarýn
Duyuyorum ayak sesini Osmanlýnýn !


Bir farkýmýz var aslýnda
Benim umutlarým yok
Düþlerim yok.
Ceylan gözlümü bile sahiplenemem
Yarýným yok.
Kaç anne gördüm feryat figan
Kaç baba gördüm gözyaþlarý yüreðine akan
Biliyor musunuz ben de insaným sizin gibi
Belki çoðunuzdan daha adam…


Bu toprakta güneþ ölüme doðar
Ýnsan ölümüne yürür
Kanaviçeli kefen iþler çeyizine kýzlar
Yüreðimizi bir gülüþ büyütür…
Gölgelemez baþlarýmýzý hurmalar
Bebek þehitlerin tabutlarý kadar…


Ben Filistin’im
Sapan taþlý mücahitlerin ülkesi,
Gül ürkek açar,
Ölüm en güzel bestesini yapar
Buralarda insan Uyurken de aðlar …
Aralayýn bulutlarý
Çaðýrýn imbatlarý
Alacaksa koynumdan kýnalýmý
Seccademde saklarým gözyaþýmý
Ölmek yemek içmek gibi,
Kalana buðulu bir hüzün
Gidene ölüm ne ki.
Ýnadýna doðar ,ölümüne büyür çocuk
Vurulur mütebessim bakýþý
Yüreði kurþun nakýþlý Yusufçuk..


Ben Filistin’im
Bebek þehitlerden mahya dizerim
Ey sevdiðim, bedenimi senin için süsledim
Ve ufku sen süslediðin için sevdim.
Kanaviçeli kefenim var
Benimde sevmelerim var
Dedim ya bende adamým
Belki çoðunuzdan daha insaným…


Ben Filistin’im
Size komfeti
Bana bombalar yaðar…
Evladýna sarýlmýþ babalar
Üzüm gözlü bir çocuk
Annesinin ellerinden kayar…
Betonlar altýnda kaskatý
Bir ananýn eli evladýný arar…
Buðulu aynalar bu doðuma aðlar
Çeyizine kanaviçeli kefen iþler kýzlar…

Bülent GÜN