İnsan kendini bilmeli. Gerçeği keşfetmeye yaramasa da, yaşamayı öğretiyor. Ve bundan daha güzel birşey yok. -Pascal |
|
||||||||||
|
Neden oradaydım bilmiyorum. Ama içimde bilinmez neden, bir telaş ve huzursuzluk vardı. İnsanlar bazen yaşayacakları şeyleri önceden hissederlermiş , bedenleri ve ruhları o yaşayacakları olaya kendini hazırlarmış. Bunu bugün sen gittikten sonra ancak anlıyorum ve anlamlandırıyorum sevgilim ,bedenim ve ruhum sana hazırlanıyormuş. Orada insanların içip ,gülüp, eğlendiği o yerde ;ben, ayakta durmuş kendime neden buradasın diye soruyordum. Bir türlü cevabını bulamıyor ve kendime öfkeleniyordum. Çünkü kendimi güvensiz ve yalnız hissediyordum ,yanımda duracak ve beni etrafımdaki her şeyden koruyacak ,güvenebileceğim birine ihtiyacım vardı ve bu kimdi bilmiyordum. Nedendi bu halim bilmiyordum artık biliyorum her şey senin gelebilmen içinmiş…. Birden oraya beraber gittiğim arkadaşıma döndüm ve hani o bahsettiğin arkadaşın vardı ya onu çağır belki gelir dedim.sonra seni aradı ve sen de geleceğini söyledin. Sen geleceğim dedikten sonra ben sebepsizce gülümsemeye başladım. Anlamadığım bir şekilde seni daha tanımadan hatta arkadaşım bile çok iyi tanımıyordu güveniyordum. Seni kurtarıcım olarak görüyordum. Aslında ben insanlara pek güvenmezdim . Evet o akşam sen geliyorum dedikten sonra ilk defa rahat bir nefes alıp sahnede çalan müziği dinlemeye başladım. Ben sahneye bakarken sırtımda bir el geldi, dedi ve ben sana döndüm sevgilim . Seni gördüğüm andan itibaren hayatımın akışı değişti ve hayatım sana akmaya başladı . Sense yanımda duruyordun ben huzurluydum çünkü sen gelmiştin ve ben bilmiyorum neden sana güveniyordum. Ben hayatım boyunca kimseyi kıskanmamıştım senden önce. Ama seni gördüğüm o ilk andan itibaren her şeyden ve herkesten kıskanıyordum. Seni içtiğin karanfilli sigarandan,etraftaki insanlardan delicesine kıskanıyordum. Hatırlıyor musun sevgilim bunu sana da söyledim? Kim bilir neler düşündün hakkımda. Ama o an ben sana ( ki ben sevgilim hayatı boyunca sahip olduğu insanlara bile kısıtlama getirmeyen ben hiçbir hakkım olmayan sana) herkesle konuşma dedim. Oysaki senin bir suçun yoktu ,sadece sen kibar bir adamdın ve yapılması gereken şeyi yapıyordun. Ama ben sadece seni düşünüyordum, kıskanıyordum ,başka hiçbir açıklama beni ilgilendirmiyordu. O akşama dair sadece sen kaldın beynimde beynim her şeyi sildi. Hayatım değişmişti, hiçbir şey bilmiyordum artık. Ama iki şeyden emindim seni bir daha görecektim ve sana seni daha tanımadan güvenmiştim…….
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © yaprağın kaderi, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |