Üstündesindir toprağın
Dünyanın en alçak yerinde
Önce korkutursun, sonra doyurur

Bazen canın sıkılır öpüşürsün güneşle, bulutlarda
Sonra ıslatırsın kendini serinlersin

Kimse göremez içindeki dünyayı hayatı
Görünen biraz dalga
Geçersin dalganı bakanlarla
Unutulursun, kırılırsın, kırarsın kendini
Öpmek istersin başka toprakları ellerinle

Çocuk gibisindir bazen, oynarsın gemilerle
Ağır abisindir yeri gelir sandal bile kaldıramaz yerinden

Arada bir bulamazsın aşkına karşılık, kusarsın tüm renklerini, şiir yazdırırsın bakanlara
Kızarsın batan güneşin ardından, küsersin sonra göstermezsin kendini
Gözlerde bir karanlık

Karanlığın hemen ardından sevinir, sararısın
Masmavisindir göstermek için gözlerini tepedeki güneşe

Aşkındır kumlar yakın olmak istersin
Katlanırsın insanlara, hafif hafif selamlarsın
Gücendiğinde arkadaş bulursun kayaları
Kimse yaklaşamaz şaplatırsın sertçe

Kimse sevmez seni, ev yapmaz, yazmaz kalemiyle içmez, yakmaz suyunda ateşi
Bir başka yalnızsındır, baş başa kaldığın sevgililerinle