YÝNE BEKLERÝM!
Kimi zaman korkularým ben olur ben korkularým. Sensizlik sarar koyu gri rengine hayatýn solukluðunda sanki hiç yok olmayacakmýþ gibi. Þimdi çalan þarký da der ki; “Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem gitmem!” Gidiyorsan sen git! Beni gittim bilme! Son kez geldim bil! Sen varken varlýðýna tapýnmak gibi bir þey bu kahrolasý özlem! Sen gitme ben gidemem! Kalan olmak zor deðil gidene yanmak zor! Sus sessizliðine ihtiyacým var! Son kez sus! Son düþüþün sessizliðine yanmak istiyorum! Ben gidimce sen kalmayacaksýn iþte bu yüzden gitmem gidemem! Her yalanýna katlanýr da gidemem! Sen durdukça dünya durur dönmez gelir zavallýlýk timsali kantoplarýma! Durmak zor gelir tembel aþk yoksunu bedenine bilirim! Acýnýn soðukluðuna katlanamazsýn sen! Sen ben deðilsin emin ol olamazsýn ben acýlarla büyümeyi göze alan korkunun ta kendisiyim! Paranoyak mý? Evet Paranoyaðým! Sensizliðin paranoyalarýna dalmýþ bir korkaðým! Ben gitmem gidemem! Ýþte bu yüzden senin yolun açýk olsun! Sensizliðin tadýna, acýsýna varmak için ben biraz daha buralardayým! Yine beklerim!