güçlenmiş dertleriz biz,
en yakınımıza dönsek bile kendimizi görmeyiz.

hani bir fıkra anlatmıştım ya sana
yalanlarla yaşayan her insanın
mutlaka gerçeklere ihtiyacı olduğuna dair
sanki o fıkrayım şimdi
içime dert olup durur söylenmesi insanların

çok uykum var, biliyor musun
biz sanki uykusunda gezenleriz çağımızın
çünkü elimizi yüzümüzü yıkamamışız henüz
kurtulamamışız girift esaretinden rüyaların

bekleyen trenleriz biz
hiç yola çıkmamış, yolcularıyla bekleyen
alışmışız beklemeye
ve hep yolcuların bizi götüreceğini düşünen
garip bir tren...
sinmiş hisleriz biz sadece
çünkü yetkimiz yok şimdi ölüme
işte o en büyük güce...