Bir Japon inanisina göre dünyada üç tür sevgi varmis. Birincinin adi,"eger"mis. Belli beklentileri karsiladigimizda bize verilecek sevginin adi buymus. Örnegin, eger iyi olursan baban, annen seni sever. Eger es olarak benim beklentilerimi karsilarsan seni severim gibi. Dünyada en çok raslanan sevgi türü sanirim bu. Yani bir sarta bagli, karsilik bekleyen, bencil sevgi. Gençlerin birbirlerinin o anki gerçek hallerine degil, hayallerindeki abartilmis romantik görüntülerine asik olmalari, beklenti düzeylerini yüksek tutmalari da bu tür sevgiye giriyor. ikinci tür sevgi ise "çünkü"ymüs. Kisinin bir kariyer sahibi olmasi, bir seye
sahip olmasi ya da bir sey yapmasi nedeniyle duyulan sevgiymis bu da. Sevginin kosullu olani. Seni seviyorum, çünkü güzelsin. Çünkü bana güven veriyorsun. Popülersin, ünlüsün, o kadar güzel yerlere götürüyorsun ki gibi?Bu tür sevgi "eger"le baslayan sevgiye daima tercih ediliyormus. Oysa temelde bu sevginin "eger" türü sevgiden çok fazla farki yok. Kaldi ki bu sevgi de yükler getirir insana. insanlar, sevenlerinin, artik ötekini seveceginden korkarlar. Ailenin en küçük kızi yeni dogan bebege içerler. Evli kadin, kocasinın genç ve güzel sekreterini
kiskanir. Çünkü türü sevgide güvensizlik, diz boyudur. insanlarin iki yönü vardir. Bir, disaa gösterdikleri yönleri, iki, yalnizca kendilerinin bildigi. Ya herkes bizim sandiklari kisi olmadigimizi anlarsa ve terk edilirsek diye korkarlar. Üçüncü tür sevgi "ragmen"mis. Bu tür sevgide insan, bir sey oldugu için degil, bir sey olmasina ragmen sevilirmis. Sözgelimi masallarda asil, zengin, yakisikli bir delikanlinin bir çingeneye asik olmasi gibi. Kusurlara, kötü huylara, çirkinlige "ragmen", en degersiz diye bilinen kisinin, en degerli, diye düsünülerek sevilmesi
diye tanimlayabiliriz bu sevgiyi. İiste yüreklerin en çok susadigi sevgi türü "ragmen" sevgisi. Bugün yasami sürdürmenin tek nedeni, günün birinde "ragmen" sevgiyi bulma inanci olsa gerek. Oysa toplumda herkesi doyuracak, "ragmen" sevgiye açligi giderecek kadar sevgi yok. Bazilarimiz bunu birazcik tadiyor. Bu minnacik tat, bizi daha büyük bir sevgi açligina itiyor. Büyük bir hirsla ana yemegin gelmesini ve bizi doyurmasini bekliyoruz. Ama nerede?