Kemalpaşa'dan İzmir'e doğru karayolu ile giderken hep aklıma bu yokuşu aşamadan, İzmir'i göremeden şehit olan askerlerimiz gelirdi.Şehit olan askerlerimizden birinin duygularını aşağıdaki şiirde yazdım.Onların aziz hatıralarına gönderiyorum. Onlara minnettarım.Huzur içinde yatsınlar.

BELKAHVE

Kuvvayı duyduk
Çıktık köyden
Önümüzde düşman
Gideriz ovadan, dağdan
Atlılar geçti yanımdan
Bir tepe kaldı dediler
Belkahve`ye...
Daha dinçlendim heyecandan.
Buldu beni melun
Kesti mecalden.
Gittim birkaç adım
Düştüm toprağa...
Bir atlı durdu, indi yanıma
Gözlerinde gördüm ölümümü...
Selam olsun diyemedim anama!
( Selam olsun deseydim ya anama)
Göremedim Ümmü`mü!
( Kucaklasaydım ya Ümmü`mü)
Dedim ki atlıya:
Alın götürün gözlerimi
Görsün güzel İzmir`imi
Vatan sizlere emanet..
Silmeyin ayak izlerimi!...

Zafer Koray