Kör kuyuya döndü yaralarım,
Kanlı çıbandır, işler durur.
Bil ki merhemim sen değilsin.
Kırıldı kanadı avuçlarında çırpınan ellerimin.
Dokunsan da yaşam izi bulamassın.
Yaktığım ağıtlar,
Dağlar, diyarlar aşar,
Çağlayan gözlerimi, sen silemezzin.
Kuruttun tomurcuklarımı,
Çiçeklerim sana açmayacak.
Dönüp baksan da arkana,
Resmim camda asılı olmayacak.
Çocuk masumluğunda gözlerimin,
Bitti fitili sana yanmayacak.
Kafesini parçalayan yüreğim,
Sen sen diye atmayacak.
Sana değil şekerpare dillerim,
Alma beni özlemlerine,
Sarma kollarınla.
Dokunma üşüyorum,
Dokunma donuyorum artık.