Aya yansımış cemaline dalıp giderken.
Hayalin dizleri üstüne çökmüş,
Bir yağmur tanesinin içindeyken.
Sen hep benimleydin.

Sesindeki hükmü yakıp giden,
Zamanın tılsımında.
Saçlarına düşmekte olan her beyazlıkta,
Sen hep benimleydin.

Çiçeklerin açılışındaki narinliği katık edip,
Gözlerinin buğusuna ,
Bakışlarındaki ufacık bir ayrıntıya hapsederken
beni,
Sen hep benimleydin.

Yıldızların derin uykusu yeryüzüne yansırken,
Suskunluğundaki sarhoşluğun içerisinde,
Söylenmemiş tüm sözlerle,
Sen hep benimleydin.

Tüm kızgınlıkların içindeki,
mutluluklara aldanışımla
Dokunsan ağlayacak kadar,
Sen hep benimleydin.