Bir pazartesi sabahý,

Annemle ablamý 08.30 otobüsüne, kýzým Ýrem’i ise okul servisine bindirdim ve gazetemi aldým. Tabi bunlardan önce evde küçük cadý kýzýmla yüksek sesle müzik dinledik ve kahvaltý yaptýk.

Ýþyerine dönerken, gazetemi aldýktan sonra, anneme acil þifa, kýzýma ise derslerinde baþarýlar diliyordum.

Ýþyerine geldim ve Levent Yüksel’in en sevdiðim þarkýsý "Bu gece son"u dinlerken, yaþadýklarým, bu sabaha kadar yaþadýklarým geldi aklýma. Bir yerde okumuþtum, insan, 20’li yaþlarýnda dedesi ve babaannesini, 30’lu yaþlarýnda ise babasý ve annesini kaybedermiþ ve bu sýrada kendisi de anne ya da baba olmuþtur çoktan. Ve hayat mücadelesi, iyi bir iþ, kariyer, ev, araba, çocuklarýnýn eðitimi ve büyümesi. Ve bir gün ölme vakti gelene kadar bu mücadelede insan sevinir, üzülür, yýkýlýr, kýrýlýr, kýzar, kýrar, hayal kýrýklýklarý yaþar. Bir gün gelinen noktada ise ya baþarýlýdýr ya da baþarýsýz. Bilinmeyen bir baþarý ölçüsü ile tartýlarak ve tartarak.

Her yeni gün yeni umutlarla baþlanan hayat, kendimiz dýþýndaki o kadar çok þeyle belirleniyor aslýnda.

Ülke borsalarýný yerle bir eden küresel kriz, savaþlar, küresel ýsýnma, nükleer enerji, bu enerjiye baðlý paylaþým savaþlarý. Ve ülkemizdeki ekonomik belirsizlik. Her gün gazetelerde ve tv’lerde baþta küçük esnaf olmak üzere kapanan iþyerleri, iflas eden þirket haberleri. Sunulan, tartýþýlan ekonomik çözüm paketleri.

Ve her gün daha da kötüye giden yurdum ve yurdum insaný.

Ama çözülmeye çalýþýlan ve tartýþtýrýlan türban meselesi. Aslýnda inanmak istiyorum ben de, türban çözüldüðünde ekonomik sorunlarýn da çözüleceðine. Eskiden yerli malý yurdun malý herkes onu kullanmalý kampanyalarý olurdu.

Þimdilerde bunu kimse söyleyemiyor. Çünkü neredeyse yerli hiçbir þey kalmadý. Baþbakanýmýz da açýkladý ya batýnýn sadece ahlaksýzlýðýný aldýk diye. Ahlaksýzlýðýmýz bile yerli deðil yani. Almaya alýþtýk, alýþtýrýldýk.

Çalýþarak olmayacaksa birileri yardým eder nasýlsa.

Ne lazým ki insana;

Kýþýn kömür, yazýn sýcak zaten. hayýrlarla da günü kurtarýr. Bir ülke, kullanýmý yaygýnlaþtýrýlan yeþil kartla övünebiliyorsa, aþevlerinin her gün daha çok vatandaþa hizmet verdiðiyle övünebiliyorsa, vatandaþýmýz da takdir edebiliyorsa, sorun yok demektir zaten.

Argo ile, öfke ile ve bunlarý sanatlaþtýrarak yönetenler, o kadar iyiler ki bu konuda yandaþlarý olmayan yok.

Geçen gün bilgili bir abi ile sohbet ederken, yerel basýndan, siyasetten, ticaretten, çok ilginç þeyler öðrendim.

Herhangi bir çýkarý zedelenen biri, daha sonra o çýkarýný zedeleyenlerle kolkola olabiliyor.

En keskin kalemler birden övgüyle söz etmeye baþlýyor. En etkili muhalefet birden susuyor. Dinliyorum ve bunun yýllardýr böyle olduðunu öðreniyorum. Sadece gülüyorum ben de. Tabi öncesinde þaþýrarak.

Ve yine her yeni gün yeni bir aþk'la baþlayarak hayata diyorum ki;

Mutlu ol iyi bak kendine
Ne olur gözün
Arkada kalmasýn
Uzun uzun seneler var önünde
Gün gelir sevgilim
Acýya alýþýrsýn
Ve yaþlanýrsýn...