Çivinin İki Yüzü

Ah çektim gölge düştü devrilmedi çerağı
Çırılçıplak geceye yıldızı soruyorum
Çorak topraklar gibi annelerin yüreği
Yıllardır yitirdiğim güneşi arıyorum

Kristal şafaklara sevdalanan her iklim
Güneş battığı yerde doğum sancısı çeker
Dört omuz üzerinde düşünce büklüm büklüm
Zaman bir bir öğütür unu toprağa diker

Kara geceler elbet ışıklı gün getirir
Issızlık ülkesinde çürürken hatıralar
İstikbale bir avuç umut alır götürür
Volkan gibi ruhumu kayalarda yaralar

Düştükçe düşüyorum derinlerden derine
Simsiyah kar yağıyor göklerin üzerine
Kara bulutlar çökmüş ülke yiğitlerine
Bakışlarım hep seni soruyor gözlerine

Saçlarındadır gecem dudağında gündüzüm
Elveda yalnızların anası bozkırlara
Yerler ağzını açmış bekliyor beni hüzün
Zifiri karanlıkta günü çekmişler dara

Tutuşmuş bir yüreğin külünde yanıyorum
Kuzgunlar bayram eder baykuşlar bana aşık
Öte sevdalısıyım içmeden kanıyorum
Ağıt çelikten bıçak ve Resul yolda ışık


Zülfikar Yapar Kaleli