Sımsıcak bir gün ortası
Mahşeri bir caddede
Kaldırımlar kadar yorgun
bir kadın yatıyordu
Başında gözü yaşlı bir dede
Sanırım kocası
Doktor yok mu diye çığlıklar atıyordu

Kalabalık arasından
Gözlerinden sevgi akan bir adam
Sanırım doktor
Kadının yanına vardı
Elleri kılıç kadar keskin
Yüreği sevgim kadardı
İlk yardım yapanların ellerinden kurtardı

İşte o an bakışlarım
önceki güne kaydı
Uzun hastane koridoru
Caddeden de kalabalıktı
On üçünde çığlık çığlık bir çocuk
Acılar içinde
Sanki elektrikli suda
çırpınan bir balıktı

Başında gözü yaşlı bir kadın
Sanırım annesi
Doktor yok mu diye çığlıklar atmıyordu
Çocuğu hasta anneler gibi
Sırasını gözlüyordu
Yavrusunun başını göğsünde tutup
Bir yandan mendille terini kurutuyor
Bir yandan gözyaşıyla yüzünü suluyordu

Son gördüğümde anne
Fırtına öncesi kadar sessiz
çocuk hareketsizdi
Anladım ki acısı sonsuza kadar dindi

Yaşlı kadın kocasıyla
Doktoru konuşuyor belki de
O çocuk toprak şimdi