isyan etmiyorum nefret ediyorum paçalarımdan dolanıp beynime hücum etmeye çalışan kaderci yaratıklardan hep aynı saçmalıkların tekrarlarında başrol oyuncularını değiştiriyorlar pilavı bile 3 kez ısıtsan için dönmeye başlar neden bana babam hakkında gereksiz hikayeler uydurup kendilerinin korkudan altına yapacakları yok oluş gerçekliğinin saflığını elimden almaya çalışıyorlar aman sorgulasam ne olacakki kendileri çalıp kendileri oynuyorlar bana ise düğüne zorla getirilmiş diydem rolünü oynamak düşüyor babamı yıkandıktan sonra öpüp koklamama bile izin vermediler abdesti bozulurmuş ölünün abdestimi olurmuş anneme dokundurtmadılar bile avazım çıktığı kadar isyan ettim kimse ama kimse bana yıllarca göremeyeceğim babamle son 15 dakikamı elimden alamaz gömerken etraf erkek doluydu kimse anneme bana gelin bir kürek toprakta siz atın demedi o an canım istemedide zaten babamı çürütecek işlemlere ortak olmak isemedim. Caminin önünde başkası bekledi babamı tahmin edeceğiniz gibi o da akrabalarımızdan üzgün ve mağrur bir ERKEKTi KADINLAR ROLLERİNİ BAŞTAN EZBERLEMİŞTİ ailesi, ailesinden erkekler öne sloganına boyun eğmeliydi insanlar hocanın korkulu hikayelerinden kendi hayal gücündeki en korkunç kısmını kesip babamın ölümü üstünden en fazla bir haftalık korku nöbetleri geçirmeden önce bana gelip yıllanları anlatmaya başlıyorlardı belki babam yıllandan korkmazdı ayrıca korksa bile böyle bir hikaye yakınlarına anlatılırmıydı sözde içleri parçalanıyor ama yılanlarıda babamın mezarına koymak için ceplerinde taşıyorlardı cahiliğin ne kadar zor olduğunu bir kez daha anlamama rağmen unutamam için sığ beyinlerinde dökülen ezberlenmiş öbür dünya masalları yüzünden onlar umrumda olmasa bile şimdilik duru zihne sahip çocuklarını her gün zehirleyeceklerini düşündüğümde keşke cahilik var olduğu bünyede ebediyen saklı kalabilse diye geçiriyorum içimden babam duysadı eğer ddediklerini eminim o da çok üzülürdü