Henüz on yedi yaþýnda.
Hiç tanýþmadým onunla,
Hiç konuþmadýk,
Adýný sormadým.

Kerim!!!
Annesinden öðrendim,
Birde hasta dosyasýndan.

On yedi yaþýnda henüz
Hayatý baharý derler ya hani,
Sýcak kavurmamýþ, hazan yapraklarýný savurmamýþ.

Anasýnýn göz bebeði Kerim!!!
Tek oðlu,
Babasýz...

Köyde diyor annesi
Bütün iþlerimi o yapardý.
Tarla, bað, bahçe...
Sonra,
Traktör sürerken
Sara nöbeti gibi bir titreme?

Kerim üç gündür komada,
O'nu düþünüyorum
Ama O bunu bilmiyor.

Futbolu sever miydi acaba?
Gitmek ister miydi bilmediði yerler,
Düþlemiþ miydi bir kýzý öpmeyi,
Ya da öpmüþ müydü birini
Heyecanla gizli bir köþede.

Belli...
Umutsuz annesi.
Hayalini kurarken yýldýz gözlü torunlarýn
Düþünürken oðlunu evlendirmeyi,
Yok olmuþtu Kerim'in karanlýðýnda.

Kerim öldü!
Tüm hayalleri arkasýnda,
Elveda mevsimler, elveda gökyüzü,
Ýnsanlar, aðaçlar, umutlar...
Elveda anne!

Elveda hemþire!