öyle bi şiir olmalıydı ki bu
düşlemekten korkulmayan
hayal kokan
içinde gelecek olan
ama gidecekten gelecek beklenmez
kalan acır giden söner
kalanda anı gidende acı kalır derler ya
bu hikayede kalandada gidende de
sadece acı kalır
acır içimiz
gitme demeyiz
içimizden haykırırız, bagırır dururuz
faydasız feryadlar kopar yüreğimizden
çaresizlik akar gözlerimizden
ama gitme diyemeyiz
sözler dökülmez dudaktam
keşkelerle dolu aşkımızı elvedayla bitiririz
bi söz yeter bi bakış bi dokunuş yeter...
sen git düşünme beni deriz
hazırlarız kendimizi yanlızlığa
ikimizde giden ikimizde kalanız aslında
birbirmizden gidip birbirmizde kalırız
işte o zaman
gideceğimiz zaman bizde durur zaman
etrafımızda akıp gider
gözyaşımızın hesabını bile veremeyiz
belki ağlayamayız bile
kim siler ki gözyaşımızı aşkımıza ağlarken
daha birbirmize bile söyleyemediğimizi
itiraf edemediğimizi
başkasına nasıl söyleriz
sevgilim gitme der gözyaşımız
yanağımızda süzülür gidişimizi bize haykırırcasına
benden gitsende benden gitmezsin
bendeki sen hep bendeki sensin
gizli söylerim ayrılık şarkımızı her şeyimiz gibi
herşeyim, gizlim, özelim, özelliğim, kendim,benliğim
sen gitmezsin aslında ben giderim benden
sen burda odamın karanlığında
sokak lambasının gölgesinde
okul sıramda
tırnak yaramda
kalbimde
ruhumda kalırsın
ben giderim benden...
çaresiz kabullenirim
bile bile kabullendiğimi bi daha kabullenirim
bi daha acıtırım içimi
bi daha gizlenirim bi daha bi daha
sonra
işte sadece sen geçmiş gitmiş olursun
içimde yatsıya kalmış hayatımdan firar etmiş olursun...