öyle bi þiir olmalýydý ki bu
düþlemekten korkulmayan
hayal kokan
içinde gelecek olan
ama gidecekten gelecek beklenmez
kalan acýr giden söner
kalanda aný gidende acý kalýr derler ya
bu hikayede kalandada gidende de
sadece acý kalýr
acýr içimiz
gitme demeyiz
içimizden haykýrýrýz, bagýrýr dururuz
faydasýz feryadlar kopar yüreðimizden
çaresizlik akar gözlerimizden
ama gitme diyemeyiz
sözler dökülmez dudaktam
keþkelerle dolu aþkýmýzý elvedayla bitiririz
bi söz yeter bi bakýþ bi dokunuþ yeter...
sen git düþünme beni deriz
hazýrlarýz kendimizi yanlýzlýða
ikimizde giden ikimizde kalanýz aslýnda
birbirmizden gidip birbirmizde kalýrýz
iþte o zaman
gideceðimiz zaman bizde durur zaman
etrafýmýzda akýp gider
gözyaþýmýzýn hesabýný bile veremeyiz
belki aðlayamayýz bile
kim siler ki gözyaþýmýzý aþkýmýza aðlarken
daha birbirmize bile söyleyemediðimizi
itiraf edemediðimizi
baþkasýna nasýl söyleriz
sevgilim gitme der gözyaþýmýz
yanaðýmýzda süzülür gidiþimizi bize haykýrýrcasýna
benden gitsende benden gitmezsin
bendeki sen hep bendeki sensin
gizli söylerim ayrýlýk þarkýmýzý her þeyimiz gibi
herþeyim, gizlim, özelim, özelliðim, kendim,benliðim
sen gitmezsin aslýnda ben giderim benden
sen burda odamýn karanlýðýnda
sokak lambasýnýn gölgesinde
okul sýramda
týrnak yaramda
kalbimde
ruhumda kalýrsýn
ben giderim benden...
çaresiz kabullenirim
bile bile kabullendiðimi bi daha kabullenirim
bi daha acýtýrým içimi
bi daha gizlenirim bi daha bi daha
sonra
iþte sadece sen geçmiþ gitmiþ olursun
içimde yatsýya kalmýþ hayatýmdan firar etmiþ olursun...