Sevinci son zerresine kadar emen bir uç,
Duyuları, kâinatı hissettirebilecek kadar açan diğeriyle kardeş…
Bir garip hassas terazi beşikleri…
İrade dışı hep hareket halinde
Ömrümün sorusu:
“Bilmem, niye?”

Yılları törpüledi,
Kaldı kendi dengesiz sivriliği…
İki ucu deli mizaç,
Hayata sorarsan pek aklı başında…
Algıları uçurmakta usta…

Yolum yarılandı,
Azıcık törpüledim sanki
Hayal olmasın?
Tuzu kuru havasında
Şimdiki fotoğrafım…

Çekmemiş bundan çoğu
Belli…

Bilseler…
Korkarlar sözünü duysalar.
Yaklaşırlar mı yanına
Kalpleriyle kalakalsalar…