Yine gidiyorsun hiçbir şey bırakmadan.
Gidiyorsun,
ve ardında bir avuç toprak misali kalıyorum,
öyle kurak, öyle susuz...

Gidiyorsun...
Rüzgar bile başka yönden esiyor şimdi
biraz hüzün, biraz da ıhlamur kokuyor
ben ardında öylece kalırken kokusu kendinden yabancı...

Eskiden saçlarım esse senden bilirdim
Şimdi yaprak bile kıpırdamıyor.
Pencere önüm öyle boş
kuşlar eskisi gibi uğramıyor,
karanfillerimde soldu üstelik...

Sonu yok biliyorum.
Gidiyorsun...
Bense bir yarım ezgi halinde kalıveriyorum soluğunda...
Bitmeli bu vefasız şarkı...
ve bitmeli bekleyişlerim ümitsiz sabahlarda...