ANNEMİN MACERASI

Annem
Seninki alındığından beri
Sol memem bana emanet
Ciğerine mi geçti musibet
Met’in mi var annem
Niye demedin annem


Biliyorum
Daha çok şey yapmalıydın
Daha çok resim
Daha çok seramik
Çok çok boya
Çok çok çok çamur
Şimdi yap annem
Kapat yeni dünyanın kapılarını
Alma kimseyi yap annem


Daha çok şey yapmalıydık seninle
Daha sık sinemaya gitmeliydin bizimle mesela
Resim çekilmeliydin bizimle daha daha daha
Hatta son hediyelerin pijamalarımızla
Yan yana iki anneyi de duyuramadık sana
Biraz yaşalanaydın be annem
Ne yapalım,bilemedik.


Annem ,ressamım,öğretmenim,arkadaşım
Sen çarçabuk ard arda yıllarla
Sen evlat-abladan sadece ablaya
Sen eş-anneden sadece anneye dönüşürken
Kaybederken sevdiklerini
Biz seninle evlat kaldık
Kendi maceranın sonuna yaklaşmışsın be annem bilemedik
Şimdi üstüne görev
Bütün titrelerini saymak düşen
İki kadın olup kaldık
Ama sadece seninle ‘kızlar’dık.


Biliyorum annem
Başka boyutlarda başka senler var
Biri daha çok üretiyor
Biri torunları kucağında upuzun saçlarıyla
Biri uzak ülke seyahatlerinde
İnanıyor musun böyle şeylere demiştin bir seferinde bana
İnanıyorum annem olmalı bunlar.
Annem
Dünyanın gailesi sırtında
En çok bizim güzel kızımız oldun
Keltoş annem
Pamuk annem
Güle güle annem
Kapat bütün kapılarını
Verme kimseye birseyciğini
Ellerinde sedefli ojeler-tek tutkum dediğin-
Bir parça bitter at ağzına
Fırçalar
Boyalar
Çamurlar
Ve sen baş başa.


Not:26.12.2008 18:22 de annemizi sevdiğimizi kaybettik.

28.12.2008 9:02
ilkem kocabıyık