Kapýyý çaldý. Defalarca kapýyý çaldý. Açan olmadý.
     Geceydi. Hava çok sýcaktý. Dal bile kýpýrdamýyordu.
     Üzerindeki tiþört terden vücuduna yapýþmýþtý. Tiþörtünün kollarýnýn altý kuruyan terden bembeyazdý.
     Sevgilisinin evinin önündeydi. Apartmanýn sevgilisinin dairesine ait ziline aralýksýz basýyordu. Utanarak saða sola baktý. Ýnsanlar kapý pencere açýk yatýyorlardý. Ya gören olursa?
     Aðlamaklýydý. Her gün, özel durumlar dýþýnda, gece yarýsý sevgilisinin kapýsýný çalar ve evinde saatlerce kalýrdý.
     Ne çok konuþurlardý. En çok da sevgilisi konuþur o dinlerdi. Sonra elleri sevgilisinin öpüp yanaðýna bastýrdýðý, sonra saçlarý sevgilisinin kokusunun genzini yaktýðý…
     Edebi metinler hakkýnda saatlerce konuþurlardý. Kimi geceler sabaha kadar ciddiye aldýklarý yazarlarýn metinlerini birbirlerine okuyup, onlar hakkýnda konuþurlardý. Yerli yazarlardan yabancý olmadýklarý yazarlara kadar geniþ bir yelpazeleri vardý.
     K Dergisi’nin yazarlarýn hayat hikâyeleri hakkýnda olur olmaz þeyleri yazmasýna bayýlýrlardý. Arada bir de, yazarlarýn dedikodusunu yaparlardý!
     Tutkuyla okuduklarý yazarlar vardý. O yazarlarýn yalnýzca yayýmlanan kitaplarýný deðil, yabancý dilde yazanlar için bu durum çevrilen oluyor, haklarýnda hazýrlanan kitaplarý, haklarýnda yazýlan yazýlarý da bulup buluþturup günlerce birlikte okuyup incelerlerdi.
Uzun yolculuklara çýkarlardý. Yanlarýnda bir bavul dolusu kitap ve dergiyle giderlerdi.
Günde dört tane günlük ulusal gazete okurlardý!
Bir tane de, ilginçtir, yaþamadýklarý bir kente ait olan yerel bir gazete okurlardý!
     Tatilde geceleri kumsala uzanýp birbirlerinin kulaklarýna “hafif müzik” þarkýlarý mýrýldanýrlardý. Dalga vurdukça karaya, onlar iki kat olup karaya vururlardý! Taþa eðilince sevgilisi o da sevgilisinin saçlarýna eðilirdi! Kendisi aðaca yaslanýnca sevgilisi eski çað mabedinin yoluna doðru eðilirdi!
     Aynalarý çok severlerdi. Ayna denince allý morlu olurdu sevgilisinin yüzü. Kendisi de zevkten kýzarýrdý!
     Saatlerce günlük yaþamdan, memleket meselelerinden konuþurlardý. Aþkla gözlerinden gözlerini ayýrmadan, ellerini býrakmadan…
     Bir yerlerde yan yana oturup insanlarý seyreder, onlarýn davranýþ ve sözlerinden yola çýkýp birbirlerini eðlendirirlerdi.
     Takýlacak kimseyi bulamadýklarý zaman da sorun deðildi onlar için. Çünkü hayali kahramanlar yaratýp yine kahkahalarla gülerek eðlenirlerdi.
     Birinin caný yanýnca diðeri baþýnda sabahlýyordu.
     Ayrýca, arkadaþ kýymeti bilirlerdi. Onlarýn derdini de kendi dertleriymiþ gibi sahiplenirlerdi. Kafa patlatýp arkadaþlarý için koþuþtururlardý.
Geceydi. Hava çok sýcaktý. Dal bile kýpýrdamýyordu.
     Kapýyý çaldý. Defalarca kapýyý çaldý. Açan olmadý.
     Agatha öldü!