Ardı sıra hayaller geçiyor gözleriminin önünden.
Yalnızlıktan olma, nevrozdan doğma yoksunluk piyesleri.
Ve benzetemiyorum hiç bir yokluğu seninkine.

Ardı sıra hayaller geçiyor gözlerimin önünden.
Gerçekten kaçarken buluyorum uykumu.
Gerçek polis ben hırsız,
Bir kovalamacadır gidiyor düşlerimin arka sokaklarında.
En güzel yalanın arkasına saklanıyorum,
Geçip gidiyor polis beni görmeden.

Ardı sıra hayaller geçiyor gözlerimin önünden.
Bu kez enseliyor beni polis kalabalığın ortasında.
Sözlüye kalkmış bir ilkokul çocuğu gibi dizlerim titrerken,
Yüzümü asmaya karar veriyor kalabalık.
Gözlerim bağlanmış,
Çürümüş bir taburenin üstünde gülümsüyor yüzüm.
Birşeyler diyecek oluyorum,
Bir tekme iniyor tabureye
Ve soluksuz kalıyor gözlerim.

Ardı sıra hayaller geçiyor gözlerimin önünden
Yüksekte, bahçeli bir ev şimdi,
Ne polis var ne kalabalık.
Ve öyle güzel yanıyor ki dünya
Hayal bu ya,
Seyrediyoruz.
Sadece sen ve ben.