Ayaz bu hasretin sokaklarý,
Çaresiz, kimsesiz sonbahar çocuklarý,
Sevdikleri ve hatta taptýklarý,
Aþk oturmadý üzerine diye savrulup bir kenara atýldýklarý,
Unutmadýklarý, sevda sevda akan mahçup göz yaþlarý.
Sorulduðunda efkarlarý;
--Neyin var çocuk?
--Annem mi, baban mý yitirdiðin
--Yoksa kardeþin sanki az önce topraða verdiðin?
Hayýr!
Bu acý yalnýzca bana yüz çeviren sevgilimin…
Ne kadarda belli amca hiç aþký yaþamadýðýn,
Sevda için ömrünü saadete satmadýðýn…
--Deðer mi seninle ayný lütfe mazhar olan bir kadýna
--Deðer mi eþref-i ömrünü adadýðýn.
--Vazgeç bu sevdadan öfken nar olsun,beddualarýn ayaklarýna dolansýn,
Þimdi uzaklaþ amca yanýmdan
Ve elimi kalbini kýrmadýðým da yanýna kar kalsýn…

Sen yoksun artýk,
Basite indirgedim bütün hayallerimi
Çürümeye terk ettim bu sevdanýn meyvelerini,
Kýraç bir hüzün , eksiktir vuslata dönmeyen yaralý yüzüm,
Ben sende yokum artýk ama sen benden gidemezsin ki iki gözüm.
Þimdi ayný cümlede iki kez kýyýyorum canýna
Ayný cümlede iki el silah sesi
Zihnimi delip geçen simsiyah kurþun izi,
Üzerine kan damlamýþ ümitlerim,
Tohumuna kibrit suyu dökülmüþ filizlerim
Ve acýdan çýðlýklar atan baðrýmýn yanýk sesi
Kasemde birkaç þarkýyla birazda çocuk neþesi
Söndürmüyor yangýnýmý senden sonra hiçbir kadýn nefesi.


Bu kez baþka bitti bu aþk,
Bu kez en acý nefretini kustu yüzüme ayrýlýk,
Bu kez baþka sildi kader beni aynadaki suretimden.
Birde ilk kez nefret ettim bu denli kendi gölgemden
Kaçmak istedim ama gidemedim ruhuma zindan sýðamadýðým bedenimden.
Gücünün yettiðinden fazlasýný istemedim senden
Beklemedim duyularýný aþan, beþini altý yapan
Beklemedim seni kan ter içinde býrakan
Beklemedim seninle ayný geceye sarýlýp tek bedende uzuvlarý birbirine dolanan
Hiçbir zaman…
Hiç dokunmasaydým tenine
Tutmasaydým ellerini de;
Yalnýz sen olsaydýn yine benim sevdam, yine kýzým gibi yataðýma uzanan.




Nerdesin, ne haldesin bilmiyorum
Uzak mýsýn þimdi bana yakýn mýsýn artýk hissedemiyorum
Katrandan perdeler indi gönlümün gözlerine,
Beklide hiç bilmeyeceksin ne haldeyim
Ne yer ne içerim
Yokluðunda yalnýzlýðý nasýl tek geçerim,
Nasýl kahrederim bahtsýzlýðýma yaþanýlasý bildiðim kuruntularýma
Kurduðum tuzaða nasýl yine kendim yakalandýðýma
Aldýðým yaralar,yaralarýmý baðlayan kabuklar ,
Dokunma caným yanýyor
Yada dokunma içim kanýyor,
Yaram çok daha derinde o gördüðün attýðýn tokatýn izleri sadece.
Sen dokunma rüzgarýný gönder yeter soður belki yaram.
Yada kal öylece, ne dokun nede es yaralý yüreðimde
Sen sadece sitemkar mýsralarda bekle,
Bir gün belki hazana inat cemre düþer de kalbine
Adýmý duyar aðlarsýn merhametin terk ettiði taþkýran yüreðinde…

Kasým CAN