Gücük ayýnýn onyedisi günü
Gücük ayýnýn
Küçük
Küçücük bir haber aldým
Buzluydu gözlerince
Sýnýyordu ince ince
Yaþlý ve yorgundu yüreðim
Yaþlý
Hasta
Yorgun
Küçük haberse bilmece

Yaþlýydý gözlerim
Sen ölürken yavrum
Biz
Ýkimiz ölürken
Gizlice
Bahanesi koca bir yalan olan
Baban
Hülyalar içinde

Korkmazdým ölümden
Yine de korkmuyordumda
Akla zulmü kaldýramaz insan
Kalbe zulmü kaldýramazmýþ iki can

Sen ölürken yavrum
Ben ölürken
Biz, ikimiz
Can evimizden
Vurgun yedikde
Baþka iklimlerin ayrý saatlerinde
Mavi mi yeþil miydi bilmem hayat
Orada gün parlýyordu belki
Gece aðrýlarý çekerken ben
Sen beni terkederken
Üþüyorken aðustos ortasý
Gözlerimdeki yaþ
Yavaþ yavaþ
Kýrmýzýdan is karasýna dönerken
Ýs karasýna
Karasý...
Kara...

Seni alýp giderken
Söz vermiþti ölüm meleði
Bizi buluþturmaya gelecekti

Sen giderken yavrum
Ýzin kaldi usumda
Sisin
Acýn
Bedenim on yýl daha yaþlý þimdi
Bin kere kýrýlmýþ kalbim
Hasta
Yorgun
Solgunken
Yaþlý bedenimden kalanýmla
Abine olunca oyuncak
Kaçtým
Alaycý gözlerle
Yalancý sözlerden
Sevgimden

Öyle demiþti ölüm meleði
Geri gelecekti
Canýmda ne kan nede derman
Beklemeye gücüm yok
Söyle ona gelsin artik
Özledim ben seni
Çok özledim çok

Gücük gelip dellenir
Toklu baþý sallanýrken
Cipildeki çakýl gibi
Ýþittiðim yalanlarla
Kýmýldamaya yeltendi yüreðim
Ýs karasý geçmemiþken
Baðrýmdaki aðrýlara
Göynümdeki yaralara
Senden arta kalanlara
Ýlaç olmazki bu haber
Buz köze deðdi deðmesine
Bir umut bir çare yok
Gülmek için sebep ne
Neden aðlayayým þimdi
Çok geç artýk çok...

© Ildýz