Birgün siir yazacagımı hic düsünmezdim

Sürekli matematikken hayatım, dönüp yazacağımı

ve onun senin için olacağını bilemezdim

Üstelik zorla mola verdirmişken kızıpta kalbime

Sayende istenen de ugrasanda hep ben olamam diye

ilk defa kararsız bir kararlılıkla anlaşmaya varmışken kendisiyle

İlk defa susmasını sağlamış ve derin bir oh çekmişken sessizlikte

İlk şiir ile ilk anlaşmayı kendim bozacağımı da bilemezdim

Sanada yakın biri sormuştu bana, uğraşsan ve olmasa

Buna değermiydi diye... Düşünmemiştim aslında....

Düşündümde, düşünmediğime göre tabiiki değerdi

Zaten farklı bir kolyeydi üzerindeki, tıpkı sen, ve özlemle beklenen bir bahar gibi

Ben başka dünyada başka baharlar yaşarken senin varlığına hiç inanmamıştım

Ama ne yazıkki o güzel kolyen ile birlikte sen bile, birkaç bahar geç karşımdaydın

Şansa kızmamayı eski sevgiliye küsmemeyi ilk gün senden öğrenmişken

Sen yine bahar kokmaktaydın ve ben içimden de olsa hiç kızmamak

Baharın barlarından çıkmamak zorundaydım.

Kadıköy de Barların bu kadar Bahar koktuğunu hiç bilmezdim.