Yoksun...
Ýzmir aðlýyor yokluðuna,
Bir damla, bir damla daha
Ýzmirin semasýndan Kordona düþüyor,
Sen yoksun.
Yerlerdeki ýslaklýkta ayak izlerin,
Seni takip ediyorum Ýzmirin sokaklarýnda.
Saðýmdan, solumdan insanlar geçiyor,
Bütün yüzlerde biraz sen varsýn,
Yere düþen damlalarda ben varým.
Gittiðimiz her yere gidiyorum,
Oturduðumuz her masaya oturuyorum.
Seni bekliyorum hiç üþenmeden,
Döneceðini umut ederek
Gelmiyorsun,
Yoksun.
Ýzmir aðlýyor, ben aðlýyorum
Söyle sende aðlýyormusun?
Özlemin ayyuka çýkýyor,
Hasretin boðazýmda bir kör düðüm
Yokluðun yaþamýmda ölümüm,
Sen yoksun.
Baktýðým her gözde biraz nem,
Ýzmir aðlýyor,
Ýnsanlar ýslanýyor
Ve yaþam devam ediyor.
Vapurlar seferlerini yapýyor gene
Ýçinde bir eksik,
Dur diyorum kaptan nereye
Muhakkak ki gelecek bekle.
Kaptan beklemiyor, vapur gene kalkýyor
Konaktan, Karþýyakaya.
Karþýyakadan Konaða.
Hep bir eksik,
Sen yoksun.
Ýzmir bir kiþi eksik deðil sanki,
Tümden yok gibi geliyor.
Ýzmir aðlýyor, ben aðlýyorum.
Göz yaþlarýmýz birbirine karýþýyor.
Martýlar çýðlýklarýný atýyor,
Ben susuyorum.
O kadar insanýn içinde yanlýzlýðýma yürüyor,
Yürüyor, yürüyorum.
Her insanda senden bir iz kalmýþ
Her gözde biraz sen varsýn,
Ýzmir bana aðlýyor,
Ben Ýzmirde sana aðlýyorum.
Sen yoksun.


Gürsel Pal