Bu sabaha doðru yine seni rüyamda gördüm
Sanki bana doðru geliyordun
Öylesine ellerini bana uzatýp
Sanki bana doðru koþuyordun
Tutmak istedim ellerinden
Ama ben ellerimi uzattýkça sanki benden uzaklaþýyordun
Yine sabahla beraber hayalini sineme gömüyordum
Ama uyanamýyordum
Belki gelirsin bana
Bir umut
Küçük ama sana dair bir umut
Beklide yaþatan odur beni
     
Bir umut yaþatan olmalý beni
Yoksa yaþamamýn hangi kifayete yeri var
Ýçim daralýnca sýðýnmadým mý gölgene
Har har terleyen ciðerim nefesinle tütmedi mi?
Gözlerim gözlerinde kendini unutmadý mý?
Daraðacýnýn kalemi boynumda kýrýlsa ne yazar
Sesin kulaðýmýn fýsýltýsý olmadý mý?
Saçlarýný üç kuruþluk aklýma gömmedi mi?
Canýn tenime darýlsa ne yazar
Caným ecele sarýlsa ne yazar
Sensiz bir uçurum dolusu sevince deðil
Seninle intihar anýndaki bir yüreðin yaþadýðý son gece
Seninle çözülmesi zor bir karanlýðýn vicdan kapýsýnda
Yere serilmiþ çaresizliðimin en ince sesi
Seninle kar kýyametin eteðinde
Filiz veremeye çalýþan tomurcuðun
Bahardan kalma kar çiçeðinin yaþama hevesi
Yani yaþamak öylesi deðil
Geleceðin güne dair
Bir umut yaþatan olmalý beni

Kar olmaya yanmam
Kör olmaya yanmam
Bin ömürlük ömrüme inanmam sen olmasan
Çiçek baharda verir kar kýþta çaresizlik düþte
Sanýrým yaþamam bu gidiþte
Ben karþý duramam o gözlerindeki direniþte
Ýçim dünyaya isyan ederken sana karþýysa haykýrýþta
Bin ömrümü sakladým yanaklarýna sarýlan bir gülüþte
Suçluda benim suçta kaçak olduysam bir ardýçta
Birini beklediysem karda kýþta
Bir nefes aldýysam bin bekleyiþte
Beni yaþatan bir umut iþte
Yani yaþamak öylesi deðil
Geleceðin güne dair
Bir umut yaþatan olmalý beni…