Baþka bir kente taþýnmanýn önemi yok aslýnda.
Nereye gidersen git, içindeki insan senden önce oraya gidip seni karþýlayacak,biliyorsun..
Ýlk önce tanýmamýþ gibi davranabilir, hatta hýzla yanýndan uzaklaþýrsýn..
Nereye gittiðin ya da yürüdüðünün önemi yoktur o anda, tek istediðin hayatýnýn hiç bir karesinde bir daha karþýna çýkmasýný istemediðin o insan gözden kayboluncaya kadar uzaklaþýrsýn.
Sonra, yeni yüzler yeni dostluklar tanýrsýn. Yeni kimliðinle tanýþtýrýrsýn onlarý.
Senin bile hala yabancý olduðun yeni kimliðinle..
Hayatýnýn hiçbir karesinde bir daha karþýna çýkmasýný istemediðin insandan edindiðin tecrübelerle konuþurken, yeni kimliðinin býraktýðý etkiyi izlersin. Büyük bir hayranlýkla etrafýnda toplanmýþtýr herkez . Olmak yapmak istediklerini olmuþ, yapmýþ gibi anlatýrsýn. Seni dinledikçe ne kadar kendilerine benzediðini fark ederler.. Ýlk önce tepki vermezler, çünkü hayal kýrýklýklarýnla yüzleþmek iþlerine gelmez. Ama sen gerçeksin ve en kötüsü onlara çok benziyorsun.
Artýk dinledikleri sen deðilsindir. Sanki karþýlarýnda her birinin baþka bir kentten senin yaþadýðýn kente geldiklerini bilen biri vardýr. Oysa her biri farklý bir kimlikle gelmiþtir bu kente. Etrafýn hýzla ýssýzlaþýr, þaþýrýrsýn anlam veremezsin bu kadar kýsa sürede gidiþlerine.
Arkalarýndan baðýrmak istersin, 'ben bu deðilim aslýnda, sizin gibiyim' demek istersin sesin çýkmaz. Dýþarý çýkarsýn, baþka bir kent diye senin taþýndýðýn kente taþýnan insanlarýn dolaþtýðý sokaklara çýkarsýn. Bu kentteki kimliðinin bilinmesinin önemi olmayan birine rastlamak için. Çýkarsýn kentin sokaklarýna, her birini ayrý ayrý dolaþýr, ayrý ayrý insanlarýn yüzlerine gözlerine bakarsýn, göz göze gelebileceðin birini ararsýn.
‘Aslýnda bu ben deðilim, aslýnda ben sizin gibiyim’ demek için.
Anlarsýn.. Kimsenin yüzünde gözü yoktur.
Sonra, hayatýnýn hiçbir karesinde karþýna çýkmasýný istemediðin insana rastlama korkusu sarar seni yeniden, hýzla yürümeye baþlarsýn. Nereye gittiðinin yada yürüdüðünün önemi yoktur. Sonsuz bir hýzla yürümeye baþlarsýn, yürüdükçe seninde yüzünde gözlerinin yok olduðunu hissedersin, caddelerde vitrinlere bakmadan geçersin, korkun, camlarda gözlerinin olmadýðýný görmendendir.
Soluðun kesilince fark edersin, etrafýnda hýzla yürüyen bir sürü insan vardýr.
Hepsi de bir ara bir yerlerde yeni kimliklerini bir birlerine tanýþtýrdýklarý halde, bir birlerinin yüzüne bakmadan hýzla yürüyen bir sürü insan. Adýmlarýn yavaþlar, kentin bir tek evine giden sokaklarý boþtur þimdi. Evinin kapýsýnda biten boþ sokaklar. Yeni kimliðinin yorgunluðuyla anahtarýný çýkarýrsýn, kapý aralýktýr þaþýrýrsýn. Ýçeri girersin kanýn donar, karþýnda o insan vardýr. Baþka bir kente giderken hayatýnýn hiçbir karesinde görmek istemediðin o insan.
Usulca sarýlýr aðlarsýn.