çok uzun zaman önce, öyle bir yerde.
ellerin ulaþamayacaðý, kulaklarýn duyamayacaðý.
kalplerin anlayamayacaðý bir gece.
dudaklarýn susup, gözlerin konuþtuðu,
vücutlarýn kitlenip, ellerin ayrýlmadýðý,
iki þýrýltýnýn tek kulaktan duyulduðu,
uzak, çok uzak saraylardaki aþýklarýn hikayesi bu.
erdemin, ýlýk bir rüzgar gibi serinlettiði akþamýn huzurunda,
kalpleri deli gibi atýyordu ikisininde.
hiçbir iblis iþinin bulaþamadýðý saflýkta kavuþtular birbirlerine.
önce ay göründü tepelerinde, sonra gizli tepedeki yýldýzlar.
elleri kenetlendi, iki damla aktý gözlerinden ikisininde.
iki aþýk, üstlerine ay ýþýðýný altlarýna serin çimenleri aldýlar.
huzurdan yorulup, baþlarýný büktüler.
ardýndan sonsuz mavilikte gökyüzünden bir çift melek gördüler,
el sallýyorlardý, yýldýz dolu semada.
ikisi de mutluluktan kendilerinden geçmiþ,
birbirlerinin gözlerinin içine hasret dolu bakýyorlar.
kýz, elini gözlerine götürüyor,
ýslak göz kapaklarýný öpüyor genç.
içi öyle yanýyor ki,
öptüðü gözyaþý, içini yaðmur misali serinletiyor.
kýz, gencin dualarýnýn güzelliði sanki,
el deðmemiþ, deðmeyecek olan , baki bir güzellik.
çok uzaklarda da aþk yaþanýyor,
siz bilmeyip, duymayacak olsanýzda,
destan söylenecek, susmayacak þarký, hep duyulacak þarkýdýr,
aþk - ý sena...