Bulduğumu sandığım her anda kaybettim seni.
ilk önce uzaklaştın benden kaçırdın gözlerini ne beni dinledin ne de kendine söz geçirebildin ve ayrıldık kutlaman lazım şimdi bu ayrılık bu gözyaşı bu çaresizlik baştan sona kadar senin eserin.


Aşkından kalan parçaları toplamakla meşgulüm şimdi ve her parça bilsen nasıl acıtıyor ellerimi
Batıyor ellerime aşkının parçaları gönlüm sızlıyor derinden acı veriyor sevdan galiba yenik düşüyorum aşka ; ağlıyorum.

seni uğurluyorum her bir gözyaşımda hala kurtulamıyorum senden ; seni uğurluyorum derken sensizlik çalıyor kapımı aynen sen gibi o da çalıyor kalbimin saraylarını

gölgeler oluşturuyor sensizlik duvarlarımda odama yavaş yavaş siniyor.Sensizlikte senin hayalini yaşatıyor yine dört duvar arasında.

Alev oluyorsun içimde yakıyorsun beni kül oluyorum günden güne bin parçaya böldüğün kalbimi artık toplayamıyorum.çıkmazların sokağında koşarken ter içinde kalıyorum ve işte bitti yolun sonuna geldim derken uçurumun kenarında yine senin hayalin vee ben yine senin esirin.

Adımızı yazdırmayacak mıydık tarihe?Gelecek kuşaklara armağan değil miydi bizim aşkımız? neden şimdi böyle adı meçhul sevdada tıkanışlarımız.

Seni sevdiğim kadar Aslı Kerem’ini sevme şerefine nazil olmuş muydu ne dersin?
Böyle fırtınalarda kaybetmiş miydi kendini?Hayalini seyre dalıp sarhoş olmuş muydu acaba gecenin zifri karanlığında bir başına.

Bu aşkın şehidi ben olayım bırak son nefesimi de senin için feda edeyim

sensizliğini bana bırak cehennemim olsun yaksın bedenimi yandıkça eriyeyim!

FATMA TÜ ZEHRA KANAR