Bulduðumu sandýðým her anda kaybettim seni.
ilk önce uzaklaþtýn benden kaçýrdýn gözlerini ne beni dinledin ne de kendine söz geçirebildin ve ayrýldýk kutlaman lazým þimdi bu ayrýlýk bu gözyaþý bu çaresizlik baþtan sona kadar senin eserin.


Aþkýndan kalan parçalarý toplamakla meþgulüm þimdi ve her parça bilsen nasýl acýtýyor ellerimi
Batýyor ellerime aþkýnýn parçalarý gönlüm sýzlýyor derinden acý veriyor sevdan galiba yenik düþüyorum aþka ; aðlýyorum.

seni uðurluyorum her bir gözyaþýmda hala kurtulamýyorum senden ; seni uðurluyorum derken sensizlik çalýyor kapýmý aynen sen gibi o da çalýyor kalbimin saraylarýný

gölgeler oluþturuyor sensizlik duvarlarýmda odama yavaþ yavaþ siniyor.Sensizlikte senin hayalini yaþatýyor yine dört duvar arasýnda.

Alev oluyorsun içimde yakýyorsun beni kül oluyorum günden güne bin parçaya böldüðün kalbimi artýk toplayamýyorum.çýkmazlarýn sokaðýnda koþarken ter içinde kalýyorum ve iþte bitti yolun sonuna geldim derken uçurumun kenarýnda yine senin hayalin vee ben yine senin esirin.

Adýmýzý yazdýrmayacak mýydýk tarihe?Gelecek kuþaklara armaðan deðil miydi bizim aþkýmýz? neden þimdi böyle adý meçhul sevdada týkanýþlarýmýz.

Seni sevdiðim kadar Aslý Kerem’ini sevme þerefine nazil olmuþ muydu ne dersin?
Böyle fýrtýnalarda kaybetmiþ miydi kendini?Hayalini seyre dalýp sarhoþ olmuþ muydu acaba gecenin zifri karanlýðýnda bir baþýna.

Bu aþkýn þehidi ben olayým býrak son nefesimi de senin için feda edeyim

sensizliðini bana býrak cehennemim olsun yaksýn bedenimi yandýkça eriyeyim!

FATMA TÜ ZEHRA KANAR