Adýmlarým kovalýyor Karanlýk sokaklarda
Bir ses çaðýrýyor sanki
Aklým kalbim ruhum hepsi ayrý kuytularda
Birbirlerinden saklanýyorlar sanki...
Biri ben diyor
Biri sen
Bir diðeri biz...
Ama vakit aydýnlýða meyilli

Beyaz rüyalar görüyorum ve simsiyah kabuslar
Kabus diyorum her beyaz rüyaya içinde sen yoksan
Bazen beyazlarda acýtýyor sanki
Sonuçta gün baþlýyor her dem vakti
Sonra aklým diyor:
"O hiç varolmadýki"

Sanki uyuyorum gözlerim açýk
Rüyalarda býrakýyor beni öylece yapayalnýz
Yine karanlýða dönüyor gün
Güneþle beraber aklýmda batýyor
Kalbimin sesinden ninniler çýkýyor
Adýn...adýn...ilerliyor müzik

Her dolunay vakti ayrýlýyor ruhum bedenimden
Öylesine öksüz bir beden
Öylesine susuz bir ruh
Bir serabýn peþinde çaðlayana dönüyor düþler
Tadým tadým... kaçýyor adýmlarým artýk
Çünkü ortada ne sen varsýn ne de ben