" Eðer bir þeytan gece gündüz seni izlese , en gizli düþüncelerine girip þöyle derse ne olurdu :

Yaþamakta olduðun ve yaþamýþ olduðun bu yaþamý bir kez daha ve sayýsýz kez yaþamak zorundasýn.Yeni bir þeyle karþýlaþmayacaksýn , tersine herþey ayný olacak! "

Friedrich Nietzsche - Böyle Buyurdu Zerdüþt'ten ...





yýllar sonra varolmanýn dayanýlmaz hafifliðini tekrardan okumaya karar verdim. o hafifliði hissediyordum tüm hücrelerimle. daðlasýn diye okumaya baþladým . ve daha ilk sayfada nietzche nin ebedi dönüþ yada bengi dönüþ ünden bahsettiðini farkettim. ilk okuduðumda hiç dikkatimi çekmemiþti. sonra bu ebedi dönüþ hakkýnda düþünmeye baþladým. internette hangi kitapta geçtiðine baktim ki her cümlesini içime çeker gibi okuduðum zerdüþtte anlatmýþ nietzche fakat duraðý kaçýrmýþým.

bu bengi dönüþü kendi fikrim sanmýþým yýllarca, aslýnda ilginç olan taraf burasý. insaný ,hayatýný hep bir çember olarak düþünmüþümdür. zaman mekan deðiþir ama insan yine ayný çemberin yani benzer tasa ve çabalarýn etrafýnda döner. yýllarca sonra gardrobumun bi köþesine saklanmýþ olan montumu üzerime alýp , yanýmada ayný dertlerimi yüklenip (bu sefer baþrollerde deðiþik isimler) ve yine o yýllar önceki gittiðim ayný yere gittiðimde farketmiþtim. dejavu yada daha fiyakalý bir kelime varsa o adla anýlacak atmosferi oluþturmuþum. böyleydi iþte büyük keþfim.

parçalar birleþincede büyük resmi gördüm.
insan kendini deðiþtirmeye çabalar durur ama aynaya her baktýðýnda yine kendini görür. çünkü kusur bedenlerimizde deðil kusur arayan bakýþ noktalarýmýzda ( yada açý de güzel kardeþim ama illaki fiyakalý olacak cümle vesselam ) ... içsel bir durum yani .

aslýnda herþey bir þakadan ibaret . komik bir paradoks ... kendinden kaçarken kendine yakalanmak her defasýnda ...