Gözlerimde zıp zıp küçülür dünya.
Alev deryasında yol alır gemi.
Çıldırtan kederle son bulur rüya.
Ilık duyguların başlar töreni.

İç çekiş, çırpınış, fersiz inleme…
Zelzeleden kalan üç akkor çiçek.
Gecenin kalbinden ürken gölgeme,
‘Ey gönül alevden fırtınalar ek.’

Ruhumun üstünde bir hece taşı,
Ateşten harflerle ıslak düşüncem.
Çiğ tanesi, jale, şebnem, gözyaşı…
Ruhum ıslanırken azar işkencem.

Anılar; kırıntı ulvi çilemden,
Gölgem düşüyorken kaldırımlara.
Pervam yok öleyim her gün elemden,
Hüznümü çakmışken yıldırımlara.

Ahmet Öztürk Mollamehmetoğlu