.
gece sessizlie bürümüş caddelerin asfaltlarını

önce mehtap ışığı vurur gözlerimin pencerelerine

loş bir rüzgara savurur ağaçlara davasını

güneş geceye biriktirdiğ aşkını itiraf etsede

caddeler yaşanmamış aşkları ifşa eder

ağaçların dalları yapraklarına hasretlenirken

bulutlu bir rüzgar onu geri çevirir

topraklar çatlanmamış dudaklarınıın aşklarını derinliklere gizlemekte

yollar leylasını arayıp dururken

caddeler aşkının son vagonunu kaçırmanın hüznünü yaşar

bunlar yaşanıp dururken

bu geceye biriktirmiş sanki tabiat abideleri


.