her an, hep seni hatırlarım,
düşerken sulara gün ışığı...
sen bilir, sen diye sararım,
sararken beni ayın ışığı...

hayalin düşerken gözlerime,
yollar uçar içimde, yakınlıklara,
gecelerin yalnız her derinliğinde,
adını veririm bütün yıldızlara...

hep sen duyarım, seni solurum,
bir seni bölerim her kara sevdaya,
yitik kendimi ararken, sen olurum,
yaşamı sen ederim cana, doya doya...

gönül; bu da ayrılık mıdır sanki,
uzaklıklar sanki ayrılmak mıdır,
bu ruhun, canın, her zerresindeki,
acaba bir sen olmayanı var mıdır...

gün olur da yıldızlar da birleşir,
patlarken her ışık, sen saçılır,
seni bütünleyip benim içime taşır,
cennet bende sen olur, sevenlere açılır...

09.02.2007 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ