Hayatýn tekdüze akýþý içinde birey, debisi yüksek yaþam döngülerinin keþmekeþliði içerisinde yaþamýn ona bahþettiði suni halüsinasyonlar yardýmýyla kendi benine kendisi dýþýndan bakma fýrsatýný yakaladýðýnda, kendi ben’ini ilk defa görmüþ olmanýn karmaþýk duygularý içerisinde bir anlama ve anlamlandýrma çabasý içine girmekte ve bu anlamlandýrmada, baþýný suyun üzerine çýkarýp duruma daha þümullü bir bakýþ açýsý kazanamayan insan, tam bir baþ dönmesi ve tam bir hayal kýrýklýðý ile belirsizlikler içerisine sürüklenmektedir. Alýþýlmýþ doðal koþullarýn yaþam çizgisi dýþýna çýkmýþ olma, mevcut ortamýn fiziðini bilmemenin verdiði ruhsal sýkýntý bireyin doðasýnda kin ve nefretin yanýnda þaþkýnlýk ve korkaklýðý da adeta aþýndýrarak yaratmaktadýr. Anlarýn ve saniyelerin ötesinde yýllara yayýlan bu potansiyel düþünsel baþ aðrýsý, doðaldan doðal olmayan ruhsal yaþam alanlarýna ve oranýn þartlarýna uyum saðlamaya çalýþmanýn verdiði bir geçiþ sancýsýdýr.
Her zaman yaþamda acýya karþý gösterilen müthiþ direniþ yerini artýk acýnýn kollarýnda zevke dönüþmekte ve bireyin bakýþ açýsýna yeni bir mecra kazandýrmaktadýr. Ýnsan ruhunun kendi bedeniyle giriþtiði bu amansýz rekabet, ruhun aðýr basmasýnýn verdiði bir yenilgi duygusu içerisinde bireyi içe sarmal bir ruh duygusunun döngüsünün tam ortasýna atmakta ve onu bütün fiziksel yaþam baðlarýndan koparýrcasýna yaþamýn dýþýna itmektedir. Beklenen arzularýn, yaþanmasý umulan hayallerin beklentilerin çok altýnda kalmasý, ruhun doyumsuzluðu, hýrslarýn tatminsiz kalmasý, bunun yarattýðý müthiþ ruhsal baský, ihtiyaçlara cevap veremeyen bir çevre bütün yaþam þartlarýmýz içerisinde kendisine deðer atfettiðimiz tüm yüce deðerleri ve hatta tanrýyý bile bütün bunlarýn en uzaðýna taþýmakta ve tam bir isyan duygusu ruhun en derinine yerleþmektedir. Bu noktadan sonra artýk yaþanýlan olaylarýn size sunacaðý artýlar, zaten öngörülen hayal kýrýklýðýnýn hiçbir zaman önüne geçememektedir. Her bir olayýn bu durumu desteklercesine söz birliði etmesi ruhsal çöküþü daha da perçinlemektedir.
Oysa ruhunuzun müthiþ coþkusu karþýsýnda yaratýlan hayal kýrýklýklarý ve bireyin onlara cevap vermede yetersiz kalýþý, ya da böyle bir cevabýn sizden zaten beklenilmemesi olgusu ve en önemlisi bunun bireyin kendi beninden daha gerçek bir karakteri ihtiva etmesi, bu akýntýlar içerisindeki bireyin tüm metafizik boyutlarýný, deðerlerini, duyusal ve duygusal tüm hassasiyetlerini sömürüp içine çekmektedir.
Ýlerleyen yaþam çizgisine alternatif döngüsel yaþam halojenlerine olan özlem bu noktada ortaya çýkmakta ve bireye yeni umutlar aþýlamaktadýr. Geriye dönüþün imkânsýz olduðu yaþamýn her bir noktasýnda tekrar geriye dönme arzusunun tetiklediði dairesel dönüþ, belki de evrenin toplu hareketinin verdiði ilhamla ya da zamanýn madde üzerinde meydana getirdiði dairesel hareketin etkisiyle, ruhumuzun buna ayak uydurma ihtiyacý belirginlik kazanmaktadýr. Sorun, bireyi çepeçevre saran nesnel varoluþun ötesinde, nesnel evrenin birey karþýsýndaki konumundan ziyade, bireyin evrenin nesnel yapýsý ve fonksiyonlarý karþýsýndaki durumu, bunun yanýnda nesnelerin bireyin zihninde anlamlandýrýlmasýndaki farklýlaþmalardadýr. Bu durum kör bir cehaletin ürünü deðil, evrensel deðiþimin umut bekleyen ruhlara peydahladýðý gayrý meþru bir çocuðudur. Baþkalarýndan olma ruh durumlarýnýn öz benliðimiz tarafýndan reddedilmesi, onun kendi benliðimizde anlamsýzlýðýnýn bir çýð gibi büyümesi bu reddiyenin yanýnda bu armaðaný bize sunan sinsi beyinlere duyulan nefretin de bir çýktýsýdýr.
Üstüne üstlük baþý dönmüþ yargýlama mantýklarýnýn kendi mevcut doðruluk deðerlerini bile tartýþmadan altýndan kalkamayacaðý yüklerin altýna girmesi ve kendisinin de içinde bulunduðu durumu kendisi olmadan sorgulama cesaretini göstermesi, acýmanýn verdiði mide bulantýsýyla olaylarý ayrý bir çekilmezliðin adreslerine taþýmakta ve zorla yaratýlan mutsuzluklara kapý aralamaktadýr. Bireyin kendi ruhsal özdeviniminin ve evriminin ötesinde evrilmeye çalýþýlmasý fakat bu iþin ayný beceriksizlikle devam ettirilmeye çalýþýlmasý vaat edilen özgürlüklerin çok da yakýn olmadýðýnýn ayrý bir dayanaðý olarak belirivermektedir. Ne yazýk ki tanrý da bu beceriksizliðin en büyük figüranlarýndan birini oynamakta ve beklenmeyen yönlerden gelen hayal kýrýklýklarýný daha da derinleþtirmektedir. Kaybedilen eþyanýn kaybedilmediði yerde aranmamasý gibi kaybedilen ruhsal mutluluk ve dinginlikler de tek düze hayat formlarýnda aranmamalýdýr belki de….