Hani vardı ya bakışların
Geçmişten gelip
Zamanı durduran dalışların.
Karanlığın ağladığı o yangınlarda
Sustururdu ruhumu,
Hapsederdi boşluğuna.
Hiç bitmezdi inanışlarım
Ateşten geçip
Sana dönen uyanışlarım.
Nemli bir sabahın son damlasında
Bağlardı umudumu,
İznim olmadan sana.
Yaralardı beni kaçışların
Yanlışı seçip
Hiçliğe düşen kayboluşların.
Ararken seni bir çiy parçasında
Kırardı gururumu,
Seni sormak deniz aşığına.
Sonsuz değil ağlayışlarım
Adını silip
Toprağa dokunan yakarışlarım.
Nefesimi kesen yargının ucunda
Durdururum sorgumu,
Son veririm şarkına.