Bir mahzene mühürledim renklerimi ben ıssız
Okudum yüzüne tüm affedilmiş suçlarımı
Ardına sığınmak yoktu bahanelerin
"Evet" dedim "ben bir zaman güneşi sevdim"
Biteviye bir heves bildim aydınlığını
Korunaklı bir limanda örselemedim denizini
Neden sonra toparlayıp usul sevinçlerini
Kayboldu ufkumdan, ismini solarak güneşim
Ve karardı evrenin gözünü kapadığı yarısı
Şarkılara bir başka öykündü yollar
Bense karanlığı sevdim yalan gölgelere inat
Hiç bir coğrafyaya umut vadetmeyen
O betimsiz, o yalnızlığı gaipten meçhul karanlığı
Yalnız düşerken okunurdu, bir düştü bendeki
Uçurumlara yazdım, sevdanın yarınları için
Ben oldum susan, yanılan
Anladım karanlığım çekip gittiği an
Bir mahzene mühürledim ben yine renklerimi
Ta ki sen tutana dek bir bahar sabahı gibi ellerimi
Uzakları yakın eden uğultusu gibi haylaz rüzgarların
Bir akşamüstü huzurlu bir nehir gibi
Getirene dek gözlerini
Kaplayana dek ruhumu bu uyuşma, bu telaş
Bitene dek yorgunluğum
Ve anlamlanana dek geceden geçilen puslu sabahlar
Ben çok sustum senden önce, biriktirdim hasretlerimi
Bir mahzene mühürledim renklerimi
Sen istesen de istemesen de anahtarı sende...