El Aman!


“Hayat süren leşlere” dönüştüğümüz anlar,
Doksan yıl, sekiz yılda pazarlandı hey canlar!
Vicdanlara tercüman olmazsa, heyecanlar,
Ölümsüz gerçeklere kahraman arar zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

Katil, hırsızlar tamam. İşsizlik yapmış tavan,
Talan üstüne talan, yalan vaatler yavan,
Biz gözü bağlı hayran, yine el pençe divan,
Ölümlü sahtelere mahkûm olunan zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

Bizi biz yapan her şey hep savrulup gidiyor,
Koynumuzda türeyen okumuş kurtlar yiyor,
Lekesiz, menfaatsiz yaşayan halk ne diyor?
Şeytanın pabucunu dama atmış bir zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

Her gün başka tarafa göç kervanları düzer,
Sahipsiz bir vatanda akbabalar göz süzer,
Yarın umudumuzu bir kör kurşuna dizer,
Zalimlere küheylan zulüm soluyan zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

Tarihimiz boyunca ne bu kadar horlandık,
Ne bu kadar ezildik, ne küllendik, korlandık,
Birliğimizden bile vazgeçmeye zorlandık,
Menfaatin fertler de cirit atığı zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

Varlık, yokluk savaşı devam edip gidiyor,
Bankalar kâr ediyor, vatandaş zar ediyor,
Din simsarları çobanlar politika güdüyor,
Dışı nur içi kara: Mana maskeli, zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

Çok felaket; vaka-i adiye den, sayılır,
Biat etmeyenlerin cümlesine kıyılır,
Başı okşanan terör dağdan şehre yayılır,
Mübarek şehitlere kelle denen bir zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

İçine bir kurt girmiş koyun sürüsü gibi,
Meleriz kıyametin haber:borusu gibi,
Gövdemiz ve ruhumuz varlık kurusu gibi,
Güneşin kızardığı, ayın sustuğu zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

Anlamını yitirmiş, bayrak mahzun kalıyor,
Satanlar hep satıyor, satın alan alıyor,
Göz suyunun buharı içimizde doluyor,
Türkiye de Türkçenin, Türk’ün bittiği zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

Ne kolay ne çalımlı herkese tafra atmak,
Özlemlere çarpılıp öfke üstüne yatmak,
Mirasyediler gibi hiç almadan hep satmak,
Cahiliye devrince madde kıbleli zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!

Tecavüzler sürerken bizim olan her şeye:
Neden sahip çıkamaz? Aldırmayız ki neye?
Çok mu yıldırılmışız? Boyun eğmek ne diye?
Nemrut’un zulmüne de rahmet okutan zaman;
Meydanları doldurdu erdemsizlik el aman!


Özcan İşler