|
Sahne 1 Deneme 1
(Muzaffer Can Ergin) 6 Şubat 2005 |
Bireysel |
| |
 Böyle imiş hayat oyunu, zalim kurallı kara kaşlı bir siyah gelin, evlendiği gün dul kalan ve bu yüzden acımasız olan. Acımasız ve gaddar, bir ölüm eşliğinde izlermiş küçük yaratıkları......
|
|
|
Yalnızlığın 9. Bozumu
(Muzaffer Can Ergin) 11 Ocak 2005 |
Bireysel |
| |
| Gözleri sımsıkı bağlı. Elleri arkadan bağlanmış, tedirgin. Suratına güneş ışığının vurduğunun ayrımında, fakat o eski güzel güneşli günleri hatırlatmaktan çok uzakta bir anı yaşıyor o şu sıralar. Ve korku.
Yalnızlığını, idam mangasının tüfeklerinin çıka |
|
|
9. Masal
(Muzaffer Can Ergin) 11 Ocak 2005 |
Bireysel |
| |
| Uzakta idik hepimiz.
Zaman aynı degil.
Farklı mekanlar, hepsi gerçek.
Uzak zamanların, yakın anlarında idik. Gururumuz için ölür, aşklarımızı belli etmezdik.
Uzun ve magrur kılıçlarımız kendi adaletini dagıtırdı, kan gölgesinde. Isimlerimiz geç |
|
|
Hayatının kontrolünü kaybediyorsun. Nesneler seni yönetiyor artık. Bilgisayarına bağımlısın. Ot olmadan mutlu olamayacağını düşünüyorsun. Hap tüketimi hızla artıyor. Vakit az geliyor. Uykudan kısmaya başlıyorsun. Çevreye kendini kanıtlamalısın. İsyan etmezsin çünkü farkında değilsin. Küçük oyunlarının başkalarının büyük eğlencelerinin parçası olduğunu görmek istemiyorsun. Unutuyorsun. Daimi bir şekilde yalnızlığa itiliyorsun. Paranoyak ve şizofren olma tehdidi altındasın. Mutlu değilsin. Mutlu değilsin. Mutlu değilsin. Herşey küçük dünyanın dışarıya yansıması. Pencerendeki görüntüler cep telefonu çalmaya başlayınca kaymaya başlıyor. Rahatsız ediliyorsun ama rahatsız olmuyorsun. İşaretlerin farkına varmadın. Kelimelerin gücünün farkına varmadın.
Sen artık insan değilsin.
Ateş kirlendi.
Miden bulanıyor, kokudan rahatsızsın. Sen tam aradığımız gibi bir deneksin. Bir labirent faresi. Doğaya yeni bir tür kattık, o da sensin...............................
|
|
