|
***Dost***
Kırık kaldırımları adımlayan âmâ bir çocukmuşum ben
Çamurlu sokaklar olmuş atlasımız. İs kokuları sinmiş
iki yüzlü rüzgarın, soluksuz bıraktığı sokak lambalarına...
Doğurgan karanlıkların sürdüğü izlerde, tir tir titreyen
Sözde mertliğin; heba ettiği bir alkış sesi olmalısın sen...
İçine menfaatlerin doldurulduğu mayınları
Döşemişler dostluk yoluna....sonra da bunu
Gül bahçesi diye utanmadan sunarlarken
Ben, mayınların üzerine doğru yürümeliyim değil mi?
Hem de koşarcasına...!
Korkum yok dost....Olamaz..
Doyasıya güvendim sana....Hassas ama acıların
nasırlaştırdığı yüreğim;
Eğer sende parçalanacaksa....Sende dağılacaksa
Bu dayanılmaz acı ebedi, unutulmazım olacaksa
Razıyım direk mayınlara basıp, virane bir yüreğin
sahibi olmaya....
Yakıştı mı iyice bak bu ıstırap bana..
Ve bir gölün duruluğunda sevişirken gölge oyunları
Kaosta atan şah damarına tut yalanlarını...
Bu gece;
Yelkovan ve akrebin nazı şaha kalktı neredeyse
Ne gece sabah olmak bildi,
Ne de içimdeki nedenlere cevap geldi...
Donup kaldım zaman seyrinde
Göz yaşlarım da yapayalnız bıraktı beni..
Gururum; kahrolmamı yasaklarken
Açık bir kapı bırakmıştım fıtratlara binaen
Kederlerin yumağına sarılan duygularımı anlatmaya
Kelimelerim de kafi gelmiyor...Söyle
mecbur muydun ezilmiş bir yüreği tekrar tekrar çökertmeye
Çok ince bir iç dünyanın, cellâdı oldun seve seve
Korkum yok dost....Olamaz..
Doyasıya güvendim sana....Hassas ama acıların
nasırlaştırdığı yüreğim;
Eğer sen de parçalanacaksa....Sen de dağılacaksa
Bu dayanılmaz acı ebedi, unutulmazım olacaksa
Razıyım direk mayınlara basıp, virane bir yüreğin
Sahibi olmaya....
Yakıştı mı iyice bak bu ıstırap bana..
Ümitzeynep Kayabaş
|
|
